Ξεκινάει η πιο όμορφη γιορτή, η γιορτή των μικρών βιβλιοπωλείων, που θα μοσχοβολά Άνοιξη, θα πλημμυρίζει με εικόνες ανθρώπων που συναντώνται και συζητάνε και θα ξαναβγάλει τη μουσική στους δρόμους. Ανυπομονούμε!
23/05 • 7:00μμ • Εγκαίνια Έκθεσης Kiriakos Sifiltzoglou. Ο συγγραφέας, φωτογράφος και εικαστικός Κυριάκος Συφιλτζόγλου εκθέτει εικαστικές του δημιουργίες. Η Έκθεση θα διαρκέσει έως τις
28/05.23/05 • 7:30μμ • “Σπίτι Παιδιού”. Παρουσίαση του βιβλίου του Κυριάκου Συφιλτζόγλου (εκδόσεις Αντίποδες). Συμμετέχουν οι Χρήστος Κολτσίδας (ποιητής), Aris Stilianou(Αναπλ. Καθηγητής ΑΠΘ), Γιώτα Τεμπρίδου (διηγηματογράφος) και ο συγγραφέας.
26/05 • 8:00μμ • Live Μουσική με τους Yako Trio & βραδιά cocktail. Διάρκεια 8:00μμ – 11:00μμ.
Πέρασαν μήνες αλλά έφτασε η μέρα που ξανανοίγουμε, επιτέλους, το καφέ των Ακυβέρνητων Πολιτειών.Σας περιμένουμε!
ΥΓ. τα πως και τα γιατί του αρχικού κλεισίματος τα είχαμε πει και μόνες μας [link 1] αλλά και με παρέα [link 2].Σήμερα αισθανόμαστε πικρά δικαιωμένες. Η διάλυση του συστήματος υγείας με τους χιλιάδες νεκρούς πηγαίνει ακόμα και σήμερα χέρι-χέρι με τον κοινωνικό κανιβαλισμό.Να μην συνηθίσουμε – να μην τους αφήσουμε. Αξίζουμε μια καλύτερη ζωή.
Ο Σπύρος Δερβενιώτης μαζί με φίλους, παρουσιάζει την τελευταία του δημιουργία.Το Σάββατο 7/5 στις 17.30 στο συνεργατικό βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες.
Μαζί με τον συγγραφέα θα μιλήσουν οι Τέλλος Φίλης και η Ελευθερία Φαραντάκη.
Οι “Παλιές πουτάνες” από τις εκδόσεις Χαραμάδα είναι ένα comic που ταράζει τα νερά και τα καθιερωμένα:Λέγεται συχνά ότι “η ιστορία γράφεται από τους νικητές”. Αν αυτό αληθεύει, εδώ θα βρείτε το “bonus material”: όλες τις κομμένες σκηνές που θεωρήθηκε σκόπιμο να μείνουν εκτός της κύριας αφήγησης της ιστορίας της χώρας, που όμως φωτίζουν καλύτερα το πεπρωμένο του έθνους μέσα από την διαχρονική δράση μιας κλειστής κάστας διαπλεκόμενων τυχοδιωκτών που οι μοίρες τους συναντώνται στον Κεραμεικό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο της έκδοσης)
Κυκλοφόρησε η νέα έκδοση από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία των Dario Fo και Franca Rame
σε νέα μετάφραση του Αχιλλέα Καλαμάρα
Πρόκειται για το τρίτο έργο της θεατρικής σειράς με έργα των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε από τις συνεργατικές εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες. Όλα τα έργα είναι νέες μεταφράσεις του Αχιλλέα Καλαμάρα. Η επιμέλεια της σειράς είναι στα χέρια του Παναγιώτη Μιχαλόπουλου ενώ την αισθητική της υπογράφει η Μάρω Κατσίκα.
«Το έργο Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας, τη σεξουαλική δουλεία της γυναίκας. Παίχτηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο, στην Παλατσίνα Λίμπερτι (Palazzina Liberty), το 1977, για να υποστηρίξει τον αγώνα του φεμινιστικού κινήματος. Στη συνέχεια το έργο παρουσιάστηκε σε ολόκληρη σχεδόν την Ιταλία: οι παραστάσεις οργανώνονταν από φεμινιστικές ομάδες και τα έσοδά τους χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του κινήματος· σε κατειλημμένα εργοστάσια, για την επισκευή της στέγης του «Σπιτιού των γυναικών» της οδού ντελ Γκοβέρνο Βέκιο στη Ρώμη, για την ίδρυση συμβουλευτικών σταθμών κ.λπ. Την πήγαμε και στο εξωτερικό: στην Ευρώπη, στη Νότια και Βόρεια Αμερική. Για παράδειγμα, στη Φρανκφούρτη η παράσταση έγινε για να συγκεντρωθούν πόροι για την υπεράσπιση Ιταλών που κρατούνταν στη Γερμανία. Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε και συνεχίζει να παρουσιάζεται σε πάρα πολλές χώρες. Δυστυχώς, η θέση της γυναίκας είναι, λίγο-πολύ, ίδια παντού. Πόσες φορές επαναλήφθηκε η παράσταση; Περισσότερες από τρεις χιλιάδες».
από τον πρόλογο της Φράνκα Ράμε.
Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν τα
Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω
Ενώ θα κυκλοφορήσουν ακόμη τα εξής:
Η μαριχουάνα της μαμάς είναι πιο γλυκιά
Δέσε με! Θα τα σπάσω όλα!
Μιστέριο Μπούφο
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Ντάριο Φο
Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο, κοντά στο Παβέζε της Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Μαζί με τη σύντροφό του Φράνκα Ράμε στράφηκαν ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό, τη διαφθορά, την παρακρατική βία, τη θρησκεία και τον πόλεμο. Τα έργα τους συχνά βασίζονταν στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell’ arte και στους μίμους του Μεσαίωνα. Μεταφράστηκανκαι παρουσιάστηκαν σε θεατρικές σκηνές σε περισσότερες από 30 χώρες. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2016.
Φράνκα Ράμε
Γεννήθηκε το 1929 στο Παραμπιάγκο, κοντά στο Μιλάνο της Ιταλίας. Εμφανίστηκε στο θέατρο σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1954 παντρεύτηκε τον Ντάριο Φο και τρία χρόνια αργότερα έφτιαξαν τον πρώτο τους θίασο, στις παραστάσεις του οποίου ο Φο έγραφε τα κείμενα και η ίδια ήταν η κύρια ερμηνεύτρια. Το 1968 ίδρυσαν την «Ένωση Νέα Σκηνή», ανεβάζοντας παραστάσεις σε χώρους στους οποίους θα μπορούσαν να προσεγγίσουν το μη θεατρόφιλο κοινό. Συμμετείχε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα που εμφανίστηκαν μετά το 1968. Πέθανε τον Μάιο του 2013.
«Προσπαθούμε να επιβιώσουμε και μπορείτε να σταθείτε αλληλέγγυοι στο πλευρό μας. Η γεωγραφική μας καταγωγή μας διαχωρίζει, αν και πρόκειται απλώς για μια γενική ανθρώπινη κατάσταση: κάποια πράγματα κάποιοι τα έχουν και άλλες όχι.
Υπάρχει βέβαια κάτι που έχουν όλοι οι άνθρωποι από τη μέρα που γεννιούνται μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, ακόμη και εν μέσω πανδημίας· έχουμε δικαιώματα, θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα! Ως πρόσφυγες, έχουμε επίσης δικαίωμα στην εκπαίδευση, δικαίωμα στην υγεία, δικαίωμα στην υγιεινή, δικαίωμα στην τροφή και δικαίωμα
σε μια ασφαλή ζωή. Είμαστε προσφύγισσες και αν δεν μπορούμε να βρούμε ασφάλεια εδώ, η ίδια η έννοια της «ασφάλειας» είναι κενή νοήματος».
Αφού έστειλε Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια, η Παρβάνα Αμίρι επιστρέφει, από τη Ριτσώνα αυτή τη φορά. Γράφει για τον πρόσφυγα, την προσφύγισσα, τη διαμονή σε (άλλο) ένα στρατόπεδο προσφύγων – και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Δίνει φωνή στη μετανάστρια, τον μετανάστη, στην κακοποιημένη, τον καταπιεσμένο, στη φυλα-
κισμένη, τον εξόριστο και σε άλλους (δικούς μας) ήρωες. Ζητά να ανοίξουμε μάτια και αυτιά και μας αφηγείται ιστορίες τρόμου. Ιστορίες αληθινές που λειτουργούν σαν αφορμές. Να διερωτηθούμε τι είναι αυτό που το λέμε ζωή και ποιοι είναι οι ζωντανοί. Να θυμηθούμε πως με τις μετανάστριες είμαστε μαζί.
Λίγα λόγια από την συγγραφέα
Είμαι η Παρβάνα Αμίρι, γεννήθηκα στην επαρχία Χεράτ του Αφγανιστάν. Έχω τέσσερις αδελφές και δύο αδελφούς και είμαι το πέμπτο παιδί στην οικογένειά μου. Φύγαμε εξαιτίας των πολιτικών προβλημάτων, που αντιμετώπιζε ο πατέρας μου. Πριν τρεισήμισι χρόνια γίναμε πρόσφυγες. Αφού περάσαμε τα σύνορα μέσω του Πακιστάν, του Ιράν και της Τουρκίας, φτάσαμε στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Φτάσαμε στο προσφυγικό στρατόπεδο της Μόριας στις 18 Σεπτεμβρίου του 2019.
Μπόρεσα να βρω τον δρόμο μου μέσα από την αλληλεγγύη των ανθρώπων. Επιθυμώ ειρήνη στον κόσμο. Επιθυμώ έναν κόσμο χωρίς σύνορα. Θέλω έναν κόσμο, όπου τα παιδιά δεν θα πεθαίνουν από τον υποσιτισμό και οι γυναίκες δεν θα πεθαίνουν από τη βία. Εύχομαι να είναι δυνατές οι καρδιές όλων εκείνων, που αναγκάζονται να φύγουν από τα σπίτια τους και να μη χάνουν τον δρόμο τους,
όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Οι πιο σκληρές πέτρες είναι εκείνες, που δημιουργούνται μέσα στην υψηλή θερμότητα των ηφαιστείων.
Μετάφραση: Χρίστος Μάης
Επιμέλεια: Γιώτα Τεμπρίδου
Επίμετρο: Γιώργος Σπυρόπουλος
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Σχήμα 19.5×12, σελίδες 192, τιμή με ΦΠΑ 13,78 ευρώ
Από σήμερα, Δευτέρα 8/11, ως αντίδραση στα νέα μέτρα και αρνούμενοι να γίνουμε κομμάτι ενός ελεγκτικού μηχανισμού, επιλέγουμε να αναστείλουμε τη λειτουργία του καφέ.
Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν διεκδικούμε να είναι οι Ακυβέρνητες Πολιτείες ένας ανοιχτός χώρος για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διαχωρισμούς, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει κόστος για το ίδιο το εγχείρημα.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα συνεργατικά εγχειρήματα που απαιτούν την άμεση απόσυρση των μέτρων που μας μετατρέπουν από εργαζόμενους σε ελεγκτές των διπλανών μας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα που διεκδικούν ελεύθερη πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας υγεία για όλες και όλους. Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας.
Σας ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή στην χθεσινοβραδυνή μας εκδήλωση στο πάντοτε φιλόξενο ΕΚΧ Σχολείο, όπου συναντήσαμε τον συγγραφέα Alberto Prunetti και συζητήσαμε για το έργο του, το παρόν και το μέλλον της λογοτεχνίας της εργατικής τάξης.Ο Αλμπέρτο ταξιδεύει σήμερα στα Γιάννενα και αύριο στην Αθήνα!
