Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες και οι Μωβ Μέδουσες παρουσιάζουν τη νουβέλα Διήγημας της Γιώτας Τεμπρίδου.
Ο Διήγημας αποτελεί μια οδυνηρή άσκηση απελευθέρωσης που αρθρώνεται σε δώδεκα ενότητες-σπονδύλους.
Η συγγραφέας επιστρέφει στα προσωπικά και συλλο- γικά τραύματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας αλλά και της ενήλικης ζωής μιας οποιασδήποτε θηλυκότητας, μέσα από σκοτεινές διαδρομές με παραστάτες της μούσες ποιήτριες και ποιητές, και, πετώντας ένα προς ένα τα σκουπίδια της πατριαρχίας για χάρη όλων, φτάνει σε μια θαρραλέα ενηλικίωση. Ενηλικίωση προσωπική, μα παράλληλα και λογοτεχνική: αν στα προηγούμενα έργα της η Τεμπρίδου άγγιζε διερευνητικά τα όρια ποίησης και πεζογραφίας, στον Διήγημα τα αγνοεί ρητά και επιδεικτικά, σφυρηλατώντας με σθένος τη μοναδική φωνή της.
Ο Διήγημας, με το ίδιο του το όνομα, σφίγγει πάνω του το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, βγάζοντας τη λυτρωτική κραυγή: «Είμαι ό,τι θέλω εγώ».
Μαζί με τη συγγραφέα θα μιλήσουν οι ποιήτριες Μαρία Αγγελοπούλου, Βάλια Τσιριγώτη, Δανάη Σιώζιου, Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου
ΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΘΑ ΤΙΣ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 15, ΣΤΑΝΤ 4.
Shashi Martynova, μεταφράστρια και εκδότρια από τη Μόσχα,
Max Nemtsov, μεταφραστής και εκδότης από τη Μόσχα
«Αυτή η ανθολογία ρωσικής και ουκρανικής ποίησης κυκλοφόρησε με αφορμή την εμπόλεμη σύρραξη και σε αντιμιλιταριστικό και αντιπολεμικό πνεύμα. Ο στόχος του εγχειρήματος είναι «να μας κάνει να ακούσουμε τις μαρτυρίες. Να αναγνώσουμε στις καρδιές των ανθρώπων εκατέρωθεν των συνόρων τη διαχρονική και πανανθρώπινη επιθυμία για ειρήνη.»
θα υπάρξει ταυτόχρονη διερμηνεία από τα αγγλικά
ΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΘΑ ΤΙΣ ΒΡΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ 15, ΣΤΑΝΤ 4.
Ο Διήγημας αποτελεί μια οδυνηρή άσκηση απελευθέρωσης που αρθρώνεται σε δώδεκα ενότητες-σπονδύλους.
Η συγγραφέας επιστρέφει στα προσωπικά και συλλογικά τραύματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας αλλά και της ενήλικης ζωής μιας οποιασδήποτε θηλυκότητας, μέσα από σκοτεινές διαδρομές με παραστάτες της μούσες ποιήτριες και ποιητές, και, πετώντας ένα προς ένα τα σκουπίδια της πατριαρχίας για χάρη όλων, φτάνει σε μια θαρραλέα ενηλικίωση. Ενηλικίωση προσωπική, μα παράλληλα και λογοτεχνική: αν στα προηγούμενα έργα της η Τεμπρίδου άγγιζε διερευνητικά τα όρια ποίησης και πεζογραφίας, στον Διήγημα τα αγνοεί ρητά και επιδεικτικά, σφυρηλατώντας με σθένος τη μοναδική φωνή της.
Ο Διήγημας, με το ίδιο του το όνομα, σφίγγει πάνω του το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, βγάζοντας τη λυτρωτική κραυγή: «Είμαι ό,τι θέλω εγώ».
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Γιώτα Τεμπρίδου
Η Γιώτα Τεμπρίδου (Ορεστιάδα, 1984· και μετά: Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Θεσσαλονίκη, Δράκεια, Θεσσαλονίκη ξανά) ασχολείται με τη λογοτεχνία ερευνητικά και αλλιώς. Εκτός από βιβλιοπαρουσιάσεις και μελέτες, γράφει μικρο-διηγήματα κυρίως. Κυκλοφορούν οι συλλογές: Η ωδή που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες (Ένεκεν 2017), Διαδοχικές ασυνέχειες (Ακυβέρνητες Πολιτείες 2018), Τα ιογενή (Ακυβέρνητες Πολιτείες 2020), Διαλεκτική (με τον Χρήστο Κολτσίδα)· Ακυβέρνητες Πολιτείες 2022).
Επιμέλεια: Άννα Μανούκα
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Η μακέτα εξωφύλλου βασίζεται σε σχέδιο της Γιώτας Τεμπρίδου.
Σας περιμένουμε στην πρώτη παρουσίαση της έκδοσής μας στην Αθήνα. Παρασκευή 10 Μαρτίου στις 20.00, στο καφέ “Ο κήπος του Μουσείου”. Με εκλεκτές ομιλήτριες και ομιλητές.
Οι εκδόσεις Κέδρος και το συνεργατικό βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Μπαρμπάτση “Λυκοχαβιά” στις Ακυβέρνητες Πολιτείες(Αλ. Σβώλου 28 | Θεσσαλονίκη)
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου στις 7 το απόγευμα.
Για το βιβλίο, παρουσία του συγγραφέα, θα μιλήσουν οι:
«Θα φύγω, ξάδερφε», έλεγε και ξανάλεγε ο Πάνος, μπας και τελικά το έπαιρνε απόφαση και γύριζε στο χωριό.
Σπάραζε όλη μέρα η Σεβαστή, ζητώντας να της φέρουν πίσω τον Ζαχαρία. Τον πατέρα του παιδιού που είχε στην κοιλιά. Μόνο το λύκο είχε για παρέα ο Τσίλιας στο λόγγο. Κι ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δε θα άφηνε κανέναν να τον πάρει από κοντά του. Ο Λευτέρης, λοχαγός στο αλβανικό μέτωπο, είχε υποσχεθεί πως ακόμη κι ένας φαντάρος να έμενε ζωντανός, θα τον πήγαινε στον τόπο του. Είκοσι τόσα χρόνια βολοδέρνει στα λεωφορεία η Γιωργία, ξεροσταλιάζοντας για μια κουβέντα, για ένα βλέμμα του Κωσταντή. Βροντερά γέλαγε ο Λόλος. Και κάθε που τον άκουγαν οι καλιακούδες, παράταγαν τις καλαμποκιές και πέταγαν τρομαγμένες μακριά.
Έξι ιστορίες για την απώλεια. Την απώλεια των συναισθημάτων, της λογικής, της ίδιας της ζωής. Κυρίαρχο σκηνικό η Αιτωλοακαρνανία και η Ήπειρος κατά τη διάρκεια του πολέμου, της Κατοχής, του Εμφυλίου, της μετανάστευσης. Άνθρωποι εύθραυστοι που, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τη σκληρότητα που τους περιβάλλει, βλέπουν ως μόνη διέξοδο τη φυγή.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ο Κώστας Μπαρμπάτσης γράφει στη “Λυκοχαβιά” (εκδ. Κέδρος) έξι ιστορίες εμπνευσμένες από την ελληνική ιστορία, με χαρακτηριστική τη χρήση της ντοπιολαλιάς – απόλαυση να το ακούς, αν μη τι άλλο. Άθως Δημουλάς, Περιοδικό Κ της Καθημερινής, 24/08/2022
Η πρώτη σελίδα ενός βιβλίου είναι σαν την πρώτη ανάσα. Η αυλαία της ζωής ανυψώνεται ο αέρας κυκλοφορεί με δύναμη στα πνευμόνια, το φως εισβάλει στις κόγχες των ματιών κι ένας καινούριος κόσμος αποκαλύπτεται. Ο κόσμος που αποκαλύπτει από τις πρώτες κιόλας γραμμές ο συγγραφέας Κώστας Μπαρμπάτσης, στην συλλογή διηγημάτων «Λυκοχαβιά» δεν σε αφήνει να το καλοσκεφτείς. Σε παίρνει από τα μούτρα και σε καλεί να τον ακολουθήσεις ή όχι. Ελένη Καρακατσάνη, fractal, 23/08/2022
Τη συλλογή του Μπαρμπάτση -σημειωτέον ότι μιλάμε για πρωτόλειο κι αν ήταν έτσι τα πρωτόλεια θα είχαμε άλλης κλάσης σημερινή ελληνική λογοτεχνία-, αποτελούν έξι πυκνές στην πλοκή αφηγήσεις που καθεμιά έχει δικό της ξεχωριστό λόγο αναγνωστικής ύπαρξης και όλες μαζί ,αν τις σουμάρει κάποιος λόγω της ιστορικής/κοινωνικής/θεματικής τους συνάφειας, ίσως και να μην είναι ασεβές προς τον μόχθο του συγγραφέα το να τις διαβάσει ως ένα ιδιότυπο σπονδυλωτό μυθιστόρημα, ακόμα και αν αυτό δεν διαβαστεί γραμμικά αλλά κορτασαρικά, όπως φαγώθηκα να λέω πιο πάνω. Όπως και να την χαρακτηρίσεις τη συλλογή δεν έχει σημασία η ειδολογική ετικέτα εδώ, καμιά χρεία φιλολογικής ανατομίας δεν υφίσταται. Σημασία έχουν δύο πράγματα, το ότι καταγράφεται η γλώσσα -που δεν ξέρω αν και για πόσο ακόμα, από ποιους ακριβώς και πόσο αλλαγμένη μιλιέται και τώρα-, και το ότι ξαναμπαίνουν σε πρώτο πλάνο τραχιά πολιτικά/ιστορικά γεγονότα. Βιβή Γ., Λέσχη Ανάγνωσης του Degas, 20/8/2022
Ο Μπαρμπάτσης, έτσι, καταφέρνει πρώτα και κύρια να κερδίσει τον αναγνώστη που διαβάζει γιατί επιθυμεί να ανακαλύψει πού πηγαίνει η ιστορία, και όχι αν και πώς ελλοχεύουν δεύτερες αναγνώσεις και βαθύτερα νοήματα• τον αναγνώστη που διαβάζει και δεν αποζητά επιχειρήματα που θα πείσουν, πρωτίστως εκείνον, αν αυτό που διαβάζει είναι καλό ή όχι. Προσφέρει έτσι κάτι που σπανίζει: ένα μονομπλόκ αφηγηματικότητας• μια αναγνωστική επιφάνεια που στραφταλίζει αποκρύπτοντας εντέχνως τις ραφές της και αναδεικνύοντας τις αρετές της δουλειάς αλλά και του ταλέντου. Είθε ο Κώστας Μπαρμπάτσης να συνεχίσει να μιλάει λιτά και να λέει πολλά. Αλέξανδρος Ζωγραφάκης, Ιστός, 20/08/2022
Θα έλεγα ότι μία από τις σημαντικότερες και διαχρονικότερες αιτίες που οδηγεί στη φυγή, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, είναι ο πόλεμος. Από εκεί και πέρα πολλές οι αιτίες. Μια ερωτική ματαίωση, το αδιέξοδο ενός γάμου, μιας σχέσης, η διαφορετικότητα ή οι ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει κανείς. Ολα αυτά, ανάλογα βέβαια και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, μπορούν να σε οδηγήσουν στη «φυγή». Συνέντευξη στη στήλη “500 λέξεις”, Ένθετο “Τέχνες και γράμματα” (Επιμέλεια Αλεξάνδρα Σκαράκη) – Καθημερινή, 03/08/2022
Καλογραμμένη συλλογή με πειστικές πινελιές. Αναδεικνύει τον θάνατο, την απώλεια, τον φόνο μέσα στο πλαίσιο μιας αναίτιας συχνά, φυσικής, ενστικτώδους, όσο και απάνθρωπης συμπεριφοράς, σαν η ζωή στις προνεωτερικές κοινωνίες να είναι ζούγκλα και μάχη μαζί. Γιώργος Περαντωνάκης, bookpress, 29/07/2022
Άνθρωποι εύθραυστοι που, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τη σκληρότητα που τους περιβάλλει, βλέπουν ως μόνη διέξοδο τη φυγή. «Η Λυκοχαβιά του εξαίρετου πεζογράφου Μπαρμπάτση δεν είναι εύκολη αναγνωστική εμπειρία, είναι όμως μοναδική» Χαριτίνη Μαλισσοβα, Εφημ. Θεσσαλία, 17/07/2022
Λιτός στην αφήγησή του ο συγγραφέας. Με αίσθηση του μέτρου, αποφεύγει το περιττό, χωρίς λεκτικούς ακκισμούς, γεγονός που κάνει τον τόνο συγκρατημένο παρά το δραματικό στοιχείο του θανάτου που κυκλώνει διαρκώς τα πρόσωπα. Συγκινεί, αλλά δεν εκβιάζει τη συγκίνηση του αναγνώστη με μελοδραματισμούς. (“Κι όπως γύρισε πλάτη να το τυλίξει [το δαχτυλίδι], πλησίασε αργά από πίσω ο Λευτέρης. Πλησίασε και βάζοντάς του την κάννη στον σβέρκο, πάτησε τη σκανδάλη και τον άφησε εκεί. Στον τόπο του”, σ. 128). Το μεγάλο προτέρημα του βιβλίου είναι το πλάσιμο των χαρακτήρων με υλικά παραδοσιακά και σύγχρονα. Ο Λώλος, ο Λευτέρης, ο μετανάστης-βοσκός, η Σεβαστή, ο Τσίλιας είναι μεν μυθοπλαστικές κατασκευές αλλά με τέτοιο εκτόπισμα που “ζουν” και έξω από τις γραμμές του βιβλίου. Αποτελούν, σύμφωνα με την έκφραση του Seymour Chatman, αυτόνομα και ανοιχτά όντα, ικανά να μας “στοιχειώνουν” ακόμη και μετά το πέρας της ανάγνωσης. Δημήτρης Χριστόπουλος, 13/07/2022
Πρόσεξα με πολύ ενδιαφέρον τη συλλογή διηγημάτων Η λυκοχαβιά του Κώστα Μπαρμπάτση από τις εκδόσεις Κέδρος. Τα διηγήματα, με έντονη προφορικότητα, είναι γραμμένα στο ιδίωμα της Ηπείρου (ή του Ξηρόμερου), κάτι που λειτουργεί πολύ θετικά, με ιστορίες από Κατοχή, Εμφύλιο και τη μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Νίκος Σαραντάκος, 11/07/2022
Η “Λυκοχαβιά” του εξαίρετου πεζογράφου Μπαρμπάτση δεν είναι εύκολη αναγνωστική εμπειρία, είναι όμως μοναδική. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς (πόσο μάλλον μια κριτική που ψάχνει πράγματα και πέρα από τα προφανή), να περιγράψει με λίγες γραμμές το ζουμί ενός διηγήματος, ενώ αντίθετα μια τεράστια ατμοσφαιρική και υφολογική καταιγίδα προσδίδει μια πέρα από τα αναμενόμενα και ψυχολογική αλλά και συναισθηματική βαρύτητα, τόση ώστε ακόμη και η συγκίνηση, πέρα από τα λόγια που αυθόρμητα βγαίνουν από το στόμα μας, να είναι μέσα σε αυτό το μπρα ντε φερ ανάμεσα στον δημιουργό και τον δέκτη. Χρίστος Παπαγεωργίου, diastixo, 01/07/2022
Ποιος είναι ο Κώστας Μπαρμπάτσης με διδακτορικό στην εκπαιδευτική τεχνολογία και στα πολυμεσικά τρισδιάστατα εικονικά περιβάλλοντα, που με το πρώτο του κιόλας βιβλίο του, τη «Λυκοχαβιά» (εκδ. Κέδρος) μας συγκινεί; Έξι ιστορίες που αφορούν την απώλεια των συναισθημάτων, της λογικής, της ίδιας της ζωής στήνονται με σκηνικό την Αιτωλοακαρνανία και την Ήπειρο του πολέμου, της Κατοχής, του Εμφυλίου, της μετανάστευσης και ήρωες ανθρώπους εύθραυστους, αδύναμους που επιλέγουν τη φυγή. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι, υπήρξαν ή είναι αποκύημα της φαντασίας του καθηγητή πληροφορικής; Από πού ξεπήδησαν αυτές οι ιστορίες και τι σημαίνει άραγε λυκοχαβιά; Για όλα αυτά μιλήσαμε με τον συγγραφέα ζητώντας του να μας βάλει πιο μέσα στην ιστορία του. Ευτέρπη Μουζακίτη, Athens Voice, 29/06/2022
Τα αγάπησα όλα τα διηγήματα και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κανένα. Η προφορική σχεδόν γραφή μού δημιουργούσε συνέχεια εικόνες, οι ιδιωματισμοί χρησιμοποιήθηκαν άψογα κι εντάχθηκαν αρμονικά στα κείμενα, αν και ίσως η άφθονη χρήση τους ξενίσει κάποιους αναγνώστες, το περιεχόμενο των κειμένων δεν είχε καμία ωραιότητα και παρουσίαζε τα γεγονότα όπως έγιναν, αντικειμενικά και σχεδόν αποστασιοποιημένα, κάτι που με βοήθησε να νιώσω καλύτερα τα συναισθήματα των χαρακτήρων και να κατανοήσω τον τρόπο αντίδρασής τους σε δύσκολες και στενόχωρες συνθήκες. Η γραφή καταφέρνει να αφήσει το προσωπικό της σημάδι στα κείμενα και να μην τα παραθέσει χωρίς καθοδήγηση και όρια, ένα γνώρισμα που δύσκολα συναντάμε σε τέτοιες περιπτώσεις, μιας κι ο συγγραφέας εύκολα θα μπορούσε είτε να παρασυρθεί και να δημιουργήσει ακατανόητες εξελίξεις είτε να εντάξει αταίριαστες περιγραφές και ασύμβατο λεξιλόγιο με την εποχή και τον τόπο. «Λυκοχαβιά», πόνος, δυσκολίες, Ήπειρος. Πάνος Τουρλής, vivliokritikes, 31/05/2022
Η φωνή των στρατιωτών τπς Μικρασιατικής Εκστρατείας δεν έχει ακουστεί επαρκώς μέχρι σήμερα. Στην ιστορική συγκυρία των 100 ετών από την Καταστροφή ο ανά χείρας τόμος έρχεται να αναπληρώσει αυτό το κενό. Σκοπός του είναι η κριτική ιστορική ανάλυση, η κατανόηση και η αξιολόγηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας μέσα από τη μελέτη της τραυματικής εμπειρίας του πολέμου και των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων επιπτώσεών του στους Έλληνες στρατιώτες που έλαβαν μέρος σε αυτόν.
Το βιβλίο συντονίζεται με τις σύγχρονες ιστοριογραφικές τάσεις με θέμα τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στρέφεται σε δύο κύριες κατευθύνσεις: στην ανασύνθεση του οδυνηρού βιώματος των ελληνικών στρατευμάτων και στις προκλήσεις περίθαλψης, αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης που αντιμετώπισαν οι παλαίμαχοι στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Στο πλαίσιο αυτό οι συγγραφείς του τόμου, στην πλειονότητά τους νέοι επιστήμονες, επιχειρούν να αναδείξουν διαφορετικές και ανεξερεύνητες πτυχές της συνολικής εμπειρίας του πολέμου. Τα κείμενα αντλούν υλικό από ένα ευρύ φάσμα πρωτογενών πηγών -μεταξύ άλλων τεκμήρια αυτοβιογραφικού χαρακτήρα (ημερολόγια, επιστολές, χειρόγραφα, μαρτυρίες κλπ.), ελληνικά και ξένα αρχεία, καθώς και από τον Τύπο της εποχής.
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου στις 6 το απόγευμα στο βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες
Ομιλητές οι Χαράλαμπος Μηνασίδης, Κώστας Παλούκης και Γιώργος Χρανιώτης ενώ το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Λουκής Χασιώτης.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας των σχολείων. Φροντίστες και φροντίστριες, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ρουτίνες που θα κάνουν λειτουργική την καθημερινότητά μας και να διαχειριστούμε τις πολλαπλές προκλήσεις που προκύπτουν.
Η προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο (πρώτη φορά ή νέα τάξη/δασκάλα-ος/σχολείο) και ο,τι συναισθήματα φέρνει αυτή σε όλους μας. Υποχρεώσεις, Δραστηριότητες, κοινωνικές επαφές, ελεύθερος χρόνος, χρόνος μαζί μοιάζει να γίνεται ένας απαιτητικός αλγόριθμος.Το διάβασμα στο σπίτι, η πίεση που βιώνουν συχνά τα παιδιά και μαζί και οι γονείς-φροντιστες.
Το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου στις 11 το πρωί στο βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες θα συζητήσουμε όλα αυτά και δούμε πώς μπορούμε να θέσουμε προτεραιότητες και τι μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά για μαςΤη συζήτηση συντονίζει η Κατσαρού Φιλιώ, Σύμβουλος ψυχικής υγείας και σύμβουλος γονέων εκπαιδευμένη στο θεραπευτικό παιχνίδι.
