Από τις 14 Οκτωβρίου έως τις 9 Δεκεμβρίου, στο συνεργατικό βιβλιοπωλείο – καφέ “Ακυβέρνητες Πολιτείες” θα διοργανωθεί εργαστήρι λογοτεχνίας με τίτλο “8 Σαββάτα” και εμψυχωτή τον ασκούμενο συγγραφέα Γιάννη Μακριδάκη. Στα πλαίσια του εργαστηρίου θα ασκηθούμε στην συλλογή της λογοτεχνίας που κυκλοφορεί ελεύθερη στην κοινωνία των ανθρώπων, στο φιλτράρισμα και την επεξεργασία αυτής εντός μας μέσω του προσωπικού μας αισθητηρίου, των συνειρμών, των συναφειών και των βιωμάτων, σε διάφορες τεχνικές σύνθεσης λογοτεχνικού κειμένου και τέλος στην απόδοση της λογοτεχνίας ξανά στην κοινωνία μέσω της συγγραφής μικρών λογοτεχνικών έργων. Επίσης, θα εκτεθούμε με δημόσια ανάγνωση και σχολιασμό των πονημάτων μας εντός της ομάδας, ίσως και με δημοσίευσή τους σε ευρύτερο κύκλο αναγνωστών.
Οι συναντήσεις του εργαστηρίου θα γίνονται κάθε Σάββατο στις 5.00-7.00 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλ. Σβώλου 28
Πληροφορίες και εγγραφές μέχρι 10 Οκτωβρίου Τηλ. 2310273207 edw@bibliopoleio.org
Σύμφωνα με την εικόνα της τελευταίας οικονομικής φάσης, η ιστορία είναι η ιστορία των μονοπωλίων. Σύμφωνα με την εικόνα του κατάφωρου σφετερισμού που διαπράττεται σήμερα από τους ηγέτες του κεφαλαίου και της εργασίας σε αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, η ιστορία είναι η ιστορία του πολέμου των συμμοριών, των εγκληματικών και μαφιόζικων οργανώσεων.
Theodor W. Adorno
Μια πραγματική κοινωνιολογία της συμμορίας ως του ζωντανού στοιχείου της κυρίαρχης τάξης στην ιστορία θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τόσο έναν πολιτικό όσο και έναν επιστημονικό σκοπό. Θα μπορούσε να συνδράμει στη διασάφηση του στόχου της πολιτικής πρακτικής: του προτύπου μιας κοινωνίας που διαφέρει από το πρότυπο της συμμορίας, μιας κοινωνίας χωρίς συμμορίες. Θα μπορούσε να συμβάλει στον προσδιορισμό της ιδέας της δημοκρατίας, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει σε λανθάνουσα μορφή στο μυαλό των ατόμων.
Max Horkheimer
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Ο Τέοντορ Βίζενγκρουντ Αντόρνο (Theodor W. Adorno, 11 Σεπτεμβρίου 1903 – 6 Αυγούστου 1969) ήταν Γερμανοεβραίος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, μουσικολόγος και συνθέτης. Μαζί με τον Μαξ Χόρκχαϊμερ αποτέλεσαν τους δύο βασικούς πυλώνες του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών, αν και ο Αντόρνο έγινε μέλος του το 1938 κατά τα χρόνια της εξορίας στις ΗΠΑ. Μετά την επιστροφή στη Γερμανία έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου το 1956. Τα σημαντικότερα έργα του ήταν: Διαλεκτική του Διαφωτισμού (μαζί με τον Χόρκχαϊμερ), Minima Moralia, Η αυταρχική προσωπικότητα, Τρεις μελέτες για τον Χέγκελ, Αρνητική διαλεκτική, Αισθητική θεωρία.
Ο Μαξ Χόρκχαϊμερ (Max Horkheimer, 14 Φεβρουαρίου 1895 – 7 Ιουλίου 1973) ήταν Γερμανοεβραίος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών και διευθυντής του από το 1930 μέχρι το 1958. Υπό τη δική του καθοδήγηση το σύνολο εργασιών του Ινστιτούτου συγκροτήθηκε σε ενιαίο πρόγραμμα με το όνομα «κριτική θεωρία». Τα σημαντικότερα έργα του ήταν: Διαλεκτική του Διαφωτισμού (μαζί με τον Αντόρνο), Απαρχές της αστικής φιλοσοφίας της ιστορίας, Σπουδές περί αυθεντίας και οικογένειας, Παραδοσιακή και κριτική θεωρία, Οι Εβραίοι και η Ευρώπη, Η έκλειψη του Λόγου.
Τίτλοι πρωτοτύπων:
Theodor W. Adorno, «Reflektionen zur Klassentheorie», Soziologische Schriften I, τόμ. 8, Gesammelte Schriften in 20 Bänden, Suhrkamp Verlag, Φρανκφούρτη 2003.
Max Horkheimer, «On the Sociology of Class Relations», Nachlass Max Horkheimer.
«Ήταν απολύτως απαραίτητο να καταστεί ο πληθυσμός ένα ηθικό υποκείμενο και να σπάσει η συναλλαγή του με την εγκληματικότητα, έτσι ώστε να διαχωριστούν οι παραβατικοί και να φανούν επικίνδυνοι όχι μόνο για τους πλούσιους αλλά και για τους φτωχούς επίσης, φαύλοι υποκινητές των μεγαλύτερων κοινωνικών κινδύνων»
Μισέλ Φουκώ, «Συζήτηση για τη φυλακή», 1975
«[…] δεν πρέπει να δούμε τα πράγματα με όρους αντικατάστασης μιας κοινωνίας της κυριαρχίας από μια πειθαρχική κοινωνία και της επακόλουθης αντικατάστασης μιας πειθαρχικής κοινωνίας από μια κοινωνία της διακυβέρνησης· στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα τρίγωνο, κυριαρχία-πειθαρχία-διακυβέρνηση, η οποία έχει ως πρωταρχικό της στόχο τον πληθυσμό και ως ουσιώδη μηχανισμό της τους μηχανισμούς ασφάλειας […] Αυτό που ίσως είναι πραγματικά σημαντικό για τη νεωτερικότητά μας -δηλαδή για το παρόν μας- δεν είναι τόσο πολύ η étatisation (κρατικοποίηση) της κοινωνίας όσο η “κυβερνολογικοποίηση” του κράτους»
Μισέλ Φουκώ, «Διάλεξη της 1ης Φεβρουαρίου 1978»
Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι αν μπορούμε να αναλύσουμε τη φυλακή αποκλειστικά με τους όρους εκδίπλωσης της πειθαρχίας ή με αυτήν ως βασική τροπικότητα της εξουσίας […] μια τάση αποπειθαρχοποίησης της φυλακής, κάτι που επιφέρει τη δομική αδυναμία να περιγραφούν οι σχέσεις εξουσίας σε αυτήν με την πρωτοκαθεδρία της πειθαρχικής εξουσίας, η οποία καταστατικά αδυνατεί να ανεχθεί την παρέκκλιση και προσπαθεί να τη διορθώσει […] Έτσι, για την ανάλυση του θεσμού της φυλακής, καθώς και των τεχνικών και πρακτικών της, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εργαλεία που αφορούν τόσο μια εξατομικεύουσα −πειθαρχική− εξουσία όσο και τεχνικές και πρακτικές διακυβέρνησης του έγκλειστου πληθυσμού, αφού δεν υφίσταται μεθοδολογική ή υλική ασυνέχεια των μικροφυσικών και των μακροφυσικών προσεγγίσεων της εξουσίας.
Από το επίμετρο του Δημήτρη Κόρου
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Μισέλ Φουκώ γεννήθηκε στο Πουατιέ της Γαλλίας το 1926 και πέθανε στο Παρίσι το 1984. Σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία και ψυχοπαθολογία. Οι έρευνες του γύρω από τις έννοιες της εξουσίας, της γνώσης, της βιοπολιτικής, της σεξουαλικότητας και της επιμέλειας εαυτού τον κατέστησαν έναν από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20ού αιώνα. Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστήμια και το 1970 εκλέχτηκε καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας με έδρα στην Ιστορία των συστημάτων σκέψης. Στις σημαντικότερες μελέτες του συγκαταλέγονται:
Η ιστορία της τρέλας, Η γέννηση της κλινικής, Οι λέξεις και τα πράγματα, Η αρχαιολογία της γνώσης, το Επιτήρηση και τιμωρία και η τρίτομη Ιστορία της σεξουαλικότητας. Μετά τον θάνατο του δημοσιεύτηκαν οι παραδόσεις του στο Κολέγιο της Γαλλίας, στις οποίες περιλαμβάνονται το Για την υπεράσπιση της κοινωνίας, Η γέννηση της βιοπολιτικής κ.ά.
Ο ΝΟΜΙΚ είναι μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης των Sleepin Pillow και των Universal Trilogy. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο πρώτος του προσωπικός δίσκος με τίτλο I ain’t gonna be a king.
Σοσιαλιστικές και αναρχικές ομάδες στην Ελλάδα 1877-1907
Προλογίζουν οι: Σάββας Μιχαήλ, Άλκης Ρήγος
“Η πλούσια προβληματική του συγγραφέα […] καθώς και η απλή και κατανοητή γλώσσα που χρησιμοποιεί, χωρίς τους συνήθεις σε τέτοιες εργασίες ακαδημαϊσμούς και δυσνόητους νεολογισμούς, επιτρέπει την ευρύτερη ανάγνωσή, ενώ καθιστά την έκδοση του βιβλίου απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση της περιόδου που μελετά, καθώς και αφορμή για παραπέρα αναλύσεις και ερμηνευτικές προτάσεις”.
(από τον πρόλογο του Άλκη Ρήγου)
“Η εργασία του Νίκου Πελεκούδα ανιχνεύει αυτό που θα ονομάζαμε -μεταφέροντας τον σημαίνοντα τίτλο μιας μέχρι πρόσφατα ανέκδοτης συλλογής του Ανδρέα Εμπειρίκου- Προϊστορία ή Καταγωγή του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Στρέφεται στις απαρχές, καταγράφοντας την πολιτική πορεία πρωτοπόρων ομάδων σοσιαλιστικής κι αναρχικής αναφοράς, που ανοίγονταν σε αχαρτογράφητα μέχρι τότε νερά, τρικυμισμένα από μεγάλες ιστορικές καταιγίδες και λαϊκούς κοινωνικούς αγώνες”.
“Ποιος είναι ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός της περιόδου αναφοράς; Αυτό είναι το πρώτο και βασικό ερώτημα που θέτει στο πρόγραμμα έρευνάς του ο Πελεκούδας. Μετά από μια επισκόπηση της σχετικά πλούσιας βιβλιογραφίας, ο συγγραφέας ορθά απορρίπτει την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη (με τα ολέθρια πολιτικά αποτελέσματα) για ένα κυρίαρχο, ακόμα και μέσα στον 20ό αιώνα, ‘προκαπιταλιστικό’ χαρακτήρα της Ελλάδας. Κοινωνία, οικονομία, κοινωνικές συγκρούσεις, πολιτική σκηνή στην Ελλάδα του τέλους του 19ου αιώνα βρίσκονται εντός καπιταλισμού κατά τον Πελεκούδα που μεθοδολογικά στηρίζεται στην ανάλυση των προκαπιταλιστικών σχηματισμών από τον Μαρξ στα Grundrisse και στις αναλύσεις του Λένιν για τον καπιταλισμό στη Ρωσία”.
(από τον πρόλογο του Σάββα Μιχαήλ)
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Νίκος Πελεκούδας γεννήθηκε το 1972 και μεγάλωσε στην Πάτρα. Ζει στην Αθήνα από το 2003. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Πολιτική Επιστήμη, ενώ το 2017 ξεκίνησε το διδακτορικό του στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Το πρώτο του πτυχίο είναι από το τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ της Πάτρας.
Εδώ και 25 χρόνια, δραστηριοποιείται οργανωμένα στην επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Έχει αρθρογραφήσει στις εφημερίδες ΠΡΙΝ και Νέα Προοπτική, ενώ συμμετείχε και στην τριετή έκδοση του εντύπου Διεθνιστής.
Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017 19.00 στις Ακυβέρνητες Πολιτείες – Αλ. Σβώλου 28
για τα βιβλία θα μιλήσουν οι Παναγιώτης Μπίκας, Δρ Ιστορίας της Τέχνης Λαμπριάνα Οικονόμου, μεταφράστρια
Το «Βορτιστικό Μανιφέστο» (μτφρ.: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος) συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά κείμενα του αγγλο-αμερικανικού μοντερνισμού. Δίνει σάρκα και οστά στη βίαιη εικονοκλασία του βορτικισμού (vorticism), ενός αβανγκάρντ κινήματος στη λογοτεχνία και στις εικαστικές τέχνες, με κύριο εμπνευστή του τον Έζρα Πάουντ. Τυπογραφικά ανήσυχο, ριζοσπαστικά ατομικιστικό, αν και παράδοξα στραμμένο προς έναν συλλογικό σκοπό, το «Βορτιστικό Μανιφέστο» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των στοιχείων που συνθέτουν την πρωτοποριακή ποίηση του 20ού αιώνα.
Το «Περί τρέλας» (μτφρ.: Λαμπριάνα Οικονόμου – Μιχάλης Παπαντωνόπουλος) συγκεντρώνει 34 επιστολές των Αντονέν Αρτώ, Βιρτζίνια Γουλφ, Φρήντριχ Νίτσε, Έντγκαρ Άλλαν Πόε και Μαίρη Σέλλεϋ, που συνθέτουν την αγωνιώδη κραυγή του απόκληρου πνεύματος προς την κοινωνία. Πέντε από τις σημαντικότερες διάνοιες της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας αποκαλύπτουν, αποτυπώνουν, εμβαθύνουν ή βυθίζονται στην ψυχική τους κατάρρευση ισορροπώντας μεταξύ εξομολόγησης και συγγραφικής δεξιοτεχνίας.
Το συνεργατικό βιβλιοπωλείο “Ακυβέρνητες Πολιτείες” και οι εκδόσεις ΚΨΜ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Μαργαρίτη ” Ήταν ένα μικρό καράβι.. – Ιστορικά και πολιτικά σημειώματα στον καιρό της κρίσης” . Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι : Γιώργος Λεοντιάδης, ιστορικός, Γιώργος Χρανιώτης, ιστορικός και ο συγγραφέας, Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών επιστημών του ΑΠΘ. Την συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Απόστολος Λυκεσάς. Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στο κτίριο της ΕΔΟΘ, Προξένου Κορομηλά 51, 4ος ορ.
Το συνεργατικό βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζει το βιβλίο του Αλέκου Λούντζη με τίτλο «Προπαγάνδα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Η παρουσίαση θα γίνει την Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017, 19.00 στον χώρο του βιβλιοπωλείου, Αλεξάνδρου Σβώλου 28.
[Text Box: «Δυστυχώς, αυτά γίνονται Να ξεφυλλίζεις προς τα πίσω κι όλα να μοιάζουν χιλιοειπωμένα Να βουρτσίζεις τα δόντια σου μηχανικά και να βρεθείς μπρος σε μια αιματοχυσία να επιστρέφεις χάραμα στην πιο οικεία εστία και να ’χει μείνει μόνο το σκηνικό, το περίγραμμα Το περίγραμμα, κάποτε κέντρο των πραγμάτων» Ο Ναπολέων ο πατητής, ένα σμήνος εφημερόπτερα, κάποιος μισός μεσσίας, ο John Locke πίσω απ’ το τιμόνι, η Ιφιγένεια με τη γούνα κάποιας άλλης, η Ρέα Φραντζή και, μοιραία, κάποιοι καθοριστικοί περαστικοί, διασταυρώνονται για ελάχιστο σε ένα λευκό πάζλ που θα μπορούσε να σπάσει σε πλείστα έγχρωμα κομμάτια κι ωστόσο να δείχνει άθικτο, καθώς: Ο κίνδυνος εμφανίζεται με την πιο πρώιμη σκέψη στην πιο απλή πρόταση, από την πρώτη λέξη]
[LOUNTZH Cover 2015]
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει το κακό
Να ξέρουμε για τι μιλάμε και σε ποιον να το αποδώσουμε
Δυστυχώς, ούτε αυτή η στιγμή είναι κατάλληλη
Πεζά, λιγότερο πεζά, εν τέλει κάποια γράμματα για κάποια πράγματα, με κάποια τάξη ερριμμένα, ώστε να σχηματίζουν τη σκιά μιας οικείας προπαγάνδας.
[Text Box: Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Αλέκος Λούντζης γεννήθηκε το 1978. Σπούδασε νομικά, επικοινωνία και κοινωνική ανθρωπολογία. Εργάζεται στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Ενηλίκων και κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Νέα Εστία, Κοντέινερ, Λεύγα, Ποιητική κ.ά. Η Προπαγάνδα είναι η πρώτη του συλλογή.]
Αποχαιρετούμε το 2016, με ζωντανή gypsy jazz μουσική, με τους Τchavo Collective στις Ακυβέρνητες Πολιτείες! Προπαραμονή πρωτοχρονιάς, Παρασκευή 30/12 στις 18.00 το απόγευμα.