ΟΙ ΤΣΕΝΤΣΙ

Στη Ρώμη του 1599 κατά τη διάρκεια της θητείας του πάπα Κλήμη Η’ ξεκληρίστηκε μια ολόκληρη αρχοντική οικογένεια, από τις πλουσιότερες της πόλης. Ένας ακόρεστος γέρος, ο Φραντσέσκο Τσέντσι, αφού είχε περάσει τη ζωή του μέσα στη διαφθορά και στα εγκλήματα, εξαγοράζοντας με χρυσάφι την ατιμωρησία από τον πάπα, ξεπέρασε τα όρια: άρχισε να νιώθει ένα αδυσώπητο μίσος προς τα ίδια τα παιδιά του, που πήρε τη μορφή αιμομεικτικού πάθους προς την κόρη του, Βεατρίκη. Εκείνη, μια ευγενική και αξιαγάπητη ύπαρξη, για να ξεπεράσει τη φρίκη της επαναλαμβανόμενης αυτής πράξης, που ο νόμος άφηνε ατιμώρητη, προχώρησε μαζί με τα αδέλφια και τη μητριά της στην αυτοδικία. Όταν η πράξη τους αποκαλύφθηκε, ήρθε αδυσώπητη, χωρίς ελαφρυντικά, η καταδίκη.
Ο Σέλλεϋ, διακόσια χρόνια αργότερα, ανακάλυψε στα ταξίδια του στην Ιταλία ένα σπάνιο χειρόγραφο που αποκάλυπτε τα γεγονότα και τη διεφθαρμένη στάση του πάπα. Για την κοινωνία της Ρώμης αποτελούσε ακόμη ταμπού η φριχτή αυτή ιστορία αιμομειξίας, πατροκτονίας, και ολιγωρίας και αδικίας του νόμου. Θαύμασε τις προσωπογραφίες της Βεατρίκης στο Μέγαρο Κολόνα. Το θέμα συγκλόνισε τον Σέλλεϋ τόσο, που αποφάσισε να γράψει ένα θεατρικό έργο με τίτλο Οι Τσέντσι. Θέλησε να υπονοήσει τη φρίκη, να μην την παρουσιάσει πάνω στη σκηνή, αλλά και να αποφύγει τα ηθικά διδάγματα, θεωρώντας ότι υψηλός ηθικός σκοπός της τέχνης είναι να διδάξει στην ανθρώπινη ψυχή τον εαυτό της.
Η μορφή της Βεατρίκης Τσέντσι, που στη σύντομη ζωή της υπέστη τις κακοποιήσεις και τη βία του πατέρα της, καθώς και η τραγική της κατάληξη, έγινε σύμβολο αντίστασης για τον ρωμαϊκό λαό και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλά έργα τέχνης (πίνακες, γλυπτά, θεατρικά και μουσικά δραματικά έργα, ταινίες και μυθιστορήματα).
Η εκτέλεσή της στις 11/9/1599 προκάλεσε μια μικρή λαϊκή εξέγερση στη Ρώμη, ενώ υπάρχει ο μύθος ότι κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα το φάντασμά της περνά τη γέφυρα του Κάστρου των Αγγέλων στον Τίβερη, κρατώντας το κομμένο της κεφάλι. (Γιάννης Νταλιάνης, από την έκδοση)