Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΑ

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ
Όποτε με ρωτάνε πώς είναι, τους λέω
φαντάσου να γεννιέσαι σ’ ένα φλεγόμενο άσυλο
ανιάτων. Καθώς οι συγγενείς μου έλιωναν, στάθηκα στο ένα πόδι, σήκωσα τα χέρια, έκλεισα τα μάτια κα σκεφτόμουν δέντρο δέντρο δέντρο όσο ο θάνατος με προσπερνούσε – άθικτος. Δεν ήξερα ότι ο θεός έβλεπε
σ’ εμάς μια αποτυχημένη απόπειρα για παράδεισο. Δεν ήξερα ότι τα μάτια μου είχαν τρεις αποχρώσεις του λευκού μα μόνο μία εικόνα της μάνας μου.