ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ

Σ: Δεν ξέρω μάστορα… Μπορεί και να ‘χεις δίκιο…
Μ: Τι πάλι;
Σ: Εμένα το χέρι μου βαραίνει που φτιάχνουμε αυτήν την εξέδρα.
Μ: Και σένα τι σε μέλει; Δεν πρέπει να τιμωρηθεί ο μάγκας;
Σ: Δεν είμαι δικαστής για να κρίνω… Όμως, δεν μου πάει ούτε πρόκα να καρφώσω.
Μ: Κάρφωνε γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Εμείς το μόνο που φτιάχνουμε είναι αυτό: Μια εξέδρα, μια σκαλωσιά.
Σ: Δεν είναι μόνο μια σκαλωσιά μάστορα…
Μ: Αυτό είναι – τίποτε άλλο. Τέσσερις κολώνες με ένα πάτωμα. Ούτε καρμανιόλες, ούτε κρεμάλες. Μην το σκέφτεσαι λοιπόν… δεν είναι δουλειά μας να το σκεφτόμαστε. Εμείς φτιάχνουμε.
Σ: Εμείς φτιάχνουμε;