Περιγραφή
Όταν η κατανόηση του κόσμου στον οποίο ζούμε, απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε μεστή νοήματος πράξη, γίνεται τόσο δύσκολη όσο την παρούσα ιστορική στιγμή, έργα όπως αυτό του Aijaz Ahmad είναι μια μικρή ευεργεσία. Μέσα στην κόπωση και στην ανέλπιδη σύγχυση που έχει εξουθενώσει εδώ και καιρό τη δυτική διανόηση, ιδίως αυτή που προέρχεται από τα άλλοτε σφύζοντα ακαδημαϊκά περιβάλλοντα των ηγεμονικών μητροπόλεων, χρειάζεται μερικές φορές ένα μάτι “ξένο” για να υποδείξει δυό-τρία αυτονόητα πράγματα. Αν, κατά το εγελιανό μάθημα της διαλεκτικής κυρίου-και-δούλου, η τύφλωση είναι μοιραία και αναπότρεπτη συνέπεια της ισχύος, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το ότι το αμερικανικό campus, παρά την τεχνητή του παγκόσμια ακτινοβολία, έχει στις ημέρες μας γίνει φυτώριο κανονικού αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης – και η αποσύνθεση της σκέψης είναι ο ασφαλέστερος δείκτης ιστορικής κατάρρευσης ενός πολιτισμού· ούτε το ότι η ποθητή διαύγεια είναι πιθανότερο να έρθει από την περιφέρεια του πρότινος λεγόμενου “αναπτυσσόμενου” κόσμου, εκεί όπου οι εντάσεις του παγκοσμίου συστήματος είναι μια αιματηρά βιωμένη πραγματικότητα με την οποία ζυμώνεται η σκέψη, επιτρέποντάς της να σχηματίσει πολύ πιο σφαιρικές εικόνες της κερματισμένης πραγματικότητας. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
