Περιγραφή
Κα ΕΛΙΟΤ: Α ωραία… θα ‘θελα έναν καφέ…
Κος ΕΛΙΟΤ: Τι;
Κα ΕΛΙΟΤ: Ναι… θα ‘θελα κι εγώ έναν καφέ.
Κος ΕΛΙΟΤ: Επειδή πίνω εγώ;
Κα ΕΛΙΟΤ: Απλώς μου ‘ρθε η όρεξη για καφέ…
Κος ΕΛΙΟΤ: Μόλις πίνω εγώ καφέ τότε σου ‘ρχεται και σένα η όρεξη για καφέ;
Κα ΕΛΙΟΤ: Ναι!
Κος ΕΛΙΟΤ: Κι όταν χέζω τι όρεξη σου ‘ρχεται;
Κα ΕΛΙΟΤ: (Παύση). Σήμερα… δουλεύω απ’ τα χαράματα ως τα μεσάνυχτα.
Κος ΕΛΙΟΤ: Ως τα άλλα χαράματα θέλεις να πεις.
Κα ΕΛΙΟΤ: Τελειώνει όπου να ‘ναι. (Παύση). Θα γίνει πολύ ωραίο…
(Παύση. Η Κα Έλιοτ συγυρίζει το δωμάτιο).
Κος ΕΛΙΟΤ: Δεν νομίζεις…
Κα ΕΛΙΟΤ: Τι;
Κος ΕΛΙΟΤ: Δεν νομίζεις ότι είναι μονότονο… μια κουρτίνα ίσως;
Κα ΕΛΙΟΤ: Μονότονο;
Κος ΕΛΙΟΤ: Όλο αυτό το άσπρο!
Κα ΕΛΙΟΤ: Ω… δεν ξέρω. Όχι. Νομίζω θα είναι πολύ καλό… […] (Από την έκδοση)
