Περιγραφή
Το “Αγριόχορτο” είναι η τέταρτη κατά σειρά ποιητική συλλογή της Άννας Αχμάτοβα, η οποία κυκλοφόρησε το 1922. Η ποιητική αυτή συλλογή ήταν η μικρότερη σε έκταση από τις επτά συλλογές της Αχμάτοβα και περιείχε στην πρώτη της έκδοση 38 ποιήματα, μεταξύ αυτών και μία μετάφραση από τα πορτογαλικά. Η πλειοψηφία των ποιημάτων γράφτηκε τη διετία 1917 – 1919 και ολοκληρώνει τον κύκλο των αυτοβιογραφικών θεμάτων που είχαν ξεκινήσει στις ποιητικές συλλογές “Λευκό σμάρι” και “Ροζάριο”.
Το αγριόχορτο είναι το σύμβολο του χαμού του πολιτισμού, συμβολίζει εκείνη τη οδό του μαρτυρίου που πρέπει να διανύσει η Ρωσία, έχοντας ξεπεράσει τον τρόμο και το θάνατο.
Το “Αγριόχορτο” είναι το σύμβολο της στωικότητας, της σταθερότητας του πνεύματος, της πίστης. Η ποιήτρια γνωρίζει πως το έργο της είναι ένα φάρμακο, ένα βάλσαμο, μια δύναμη που είναι αδύνατο να καταστραφεί.
Η γενιά, η μνήμη, η δημιουργία, η μοίρα, αλλά και ο χωρισμός είναι τα θέματα που συναπαρτίζουν τον μεγάλο καμβά μέσα στον οποίο εντάσσονται τα ποιήματα του “Αγριόχορτου”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Εισαγωγή
Σώπασαν άξαφνα όλα στο σπίτι
Είσαι προδότης
Την αυγή να ξυπνάς
Και σε φιλιά μυστικά
Σαν άγγελος
Όταν για τον πικρό μου θάνατο
Σκυθρωπός και βαρύς τώρα είσαι
Ξενομερίτης αιχμάλωτος
Την κουκουβάγια ρώτησα
Για μια βδομάδα ολόκληρη
Σ’ όλες τις μέρες υπάρχει
Η γήινη δόξα σαν καπνός
Είναι απλό, είναι ξεκάθαρο
Ω, όχι, δεν σ’ αγάπησα
Την μελαγχολική φωνή του φλώρου πάντα ακούω
Πόσο παράξενα άλλαξε το κορμί
Το παραθύρι δεν σκέπασα
Κανείς δεν τραγούδησε τη συνάντηση τούτη
Να όμως π’ έμεινα μονάχη
Γιατί είναι χειρότερος ο αιώνας τούτος
Τώρα πια κανείς δεν ακούει τραγούδια
Πάνω από το σκληρό χτένι της θύελλας
Πρωτεύουσά μου τώρα σ’ αποχαιρετώ
Μάταια τον περίμενα χρόνια πολλά
Τη νύχτα
Το ποτάμι κυλά στην κοιλάδα
Μια σειρά μικρών μαργαριταριών στον λαιμό
Τραγουδάκι
Κι ολόκληρη την μέρα
Πιο σπάνια να σ’ ονειρεύομαι θα μπορούσα
Άκουσα μια φωνή
Παράρτημα
Της Ζάρα (από τα πορτογαλικά)
