Περιγραφή
Λίγες μορφές του 20ού αιώνα, απ’ όσες κινήθηκαν στο χώρο της έκφρασης, μπορούν να διεκδικήσουν κυριολεκτικά το χαρακτηρισμό του “θρυλικού”, με την έννοια του ανθρώπου που η ύπαρξή του ανακαλείται μες από φήμες και μισόλογα, ενώ τα τεκμήρια της παρουσίας του μοιάζουν με μοναδική σύνθεση αρχετυπικών ιδιοτήτων – σαν δύναμη της φύσης, όμως επενδεδυμένη με ατομικά χαρακτηριστικά, εξ ίσου αισθητά όσο και φευγαλέα. Για τον Arthur Cravan, πάντως, δεν χρειάζεται καν η διεκδίκηση…
Θεμελιώδες παράδοξο: ένας “ποιητής-μποξέρ”, στιγματισμένος σ’ όλο του το σώμα από τη νεωτερικότητα – κι όμως, η εικόνα του που έχει φθάσει ως εμάς (από γραπτά, μαρτυρίες, ένα μικρό διασωθέν φιλμάκι όπου τον βλέπουμε να προθερμαίνεται για πάλη) στηρίζεται σ’ εκείνο το πλέγμα πληροφοριών, δοξασιών και καθαρών μυθοπλασιών που δημιουργούσε θρύλους σε εποχές λιγότερο επιρρεπείς στην εξονυχιστική διαφάνεια. Ο ίδιος φαίνεται να διαισθανόταν ότι ο συνδυασμός σπασμωδικά έντονης φυσικής παρουσίας και υποβόσκοντος μυστηρίου ευνοεί ένα θρύλο παραδειγματικά μοντέρνο. Θα είναι από τους πρώτους και τελευταίους, καθώς το πρότυπό του παραμένει ανεπανάληπτο, αν όχι “αμίμητο”.
