ΕΙΚΟΣΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

Σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει πτώμα, και όσο πιο πεθαμένο είναι το πτώμα τόσο το καλύτερο. Οποιοδήποτε έγκλημα μικρότερο του φόνου είναι ανεπαρκές. Οι τριακόσιες σελίδες συνιστούν υπερβολικά μεγάλο κόπο, εάν το έγκλημα δεν είναι φόνος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η αστυνομική ιστορία είναι ένα παιχνίδι. Ίσως και κάτι παραπάνω – ένα αθλητικό γεγονός. Και ο συγγραφέας πρέπει να παίζει τίμια απέναντι στον αναγνώστη. Εκείνος που καταφεύγει σε απάτες και τεχνάσματα δεν μπορεί να θεωρηθεί τίμιος, όπως ακριβώς θα συνέβαινε εάν έκλεβε σε μια παρτίδα μπριτζ. Πρέπει να ξεπερνάει τους αναγνώστες σε εξυπνάδα, και να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον τους αποκλειστικά και μόνο χάρις στην επινοητικότητά του. […] (Από την έκδοση)