Περιγραφή
Σίγουρα τώρα, όπως ακριβώς και οι παλιοί μου φίλοι από το σχολείο, θα ήμουν παντρεμένος, με παιδιά, αναγκασμένος να δουλεύω δέκα ώρες τη μέρα για να συντηρώ την οικογένειά μου. Κουρασμένος τη νύχτα μετά τη δουλειά, θα βούλιαζα στον καναπέ φορώντας τις παντόφλες μου, θα κοίταζα το χαζοκούτι και λίγο μετά θα πήγαινα στο κρεβάτι συντετριμμένος και ψόφιος για ύπνο, χωρίς καμιά επιθυμία να κάνω έρωτα με τη γυναίκα μου, που στο μεταξύ, όσο περνούσε ο καιρός θα γινόταν όλο και πιο χοντρή, όπως φυσικά και εγώ. Αυτή ήταν η πραγματικότητα που αντιμετώπιζαν όσοι φίλοι είχαν επιλέξει την κοινωνική ειρήνη του συστήματος. Πιθανώς τώρα δεν θα βρισκόμουν στη φυλακή, αλλά, ακόμα και να γινόταν να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα ούτε ένα χιλιοστό της πορείας, που είχα επιλέξει. Αυτοί οι φίλοι, ακόμα και χίλια χρόνια να ζούσαν, δεν θα πραγματοποιούσαν όλα αυτά τα όνειρα που πραγματοποίησα εγώ, προοδεμένοι καθώς βρίσκονταν στις υποχρεώσεις τους διαμοιράζοντας τη ζωή τους ανάμεσα στο διαμέρισμα, το αμάξι και μια καινούργια τηλεόραση.
