Περιγραφή
Φαίνεται πως κάθε ιδέα σήμερα έχει ξεπεράσει την κρίσιμή της φάση. Έχει γίνει γενικά δεκτό πως μια γενική εξέταση των αφηρημένων εννοιών του ανθρώπου ανεπαίσθητα τις έχει εξαντλήσει, πως το ανθρώπινο φως εισέδυσε παντού και έτσι τίποτα δεν διέφυγε απ’ αυτή την παγκόσμια διαδικασία, που να επιδέχεται περισσότερη αναθεώρηση. Βλέπομε λοιπόν όλους τους φιλόσοφους του κόσμου να επιμένουν προτού να θίξουν το παραμικρό πρόβλημα να εκθέτουν και να ανασκευάζουν ό,τι λένε γι’ αυτό το θέμα οι πρόδρομοί τους. Και γι’ αυτό το λόγο δεν σκέπτονται τίποτε που να μην είναι λειτουργία μιας προγενέστερης πλάνης, που να μη στηρίζεται σ’ αυτήν, να μη συμμετέχει σ’ αυτήν. Περίεργη μέθοδος παράδοξα αρνητική: φαίνεται να φοβάται την μεγαλοφυΐα, ακόμα κι εκεί που τίποτα δεν θα επεβάλλετο εντούτοις που να μην είναι αυτή η ίδια η μεγαλοφυΐα, η καθαρή εφεύρεση και η αποκάλυψη. Την ανεπάρκεια των διαλεκτικών μέσων, την έλλειψη αποτελεσματικότητος στην πορεία κάθε βεβαιότητος, κάθε τόσο φαίνεται πως αυτοί που έκαναν τη σκέψη πεδίο της δραστηριότητάς των, φευγαλέα τη συνειδητοποίησαν. Αλλά αυτή η συνείδηση τους οδήγησε να φιλονικήσουν μόνο για τα μέσα της διαλεκτικής κι όχι για την ίδια τη διαλεκτική, κι ακόμα λιγότερο για το αντικείμενό της, την αλήθεια. Ή αν αυτή, ως εκ θαύματος, τους απασχόλησε, αυτό έγινε επειδή τη θεωρούσαν σκοπό, και δεν την έβλεπαν αυτή καθ’ αυτήν. Η αντικειμενικότητα της βεβαιότητας, να γιατί φιλονικούσαν χωρίς δυσκολίες: την πραγματικότητα της βεβαιότητος, κανένας δεν την είχε σκεφτεί.
