Περιγραφή
Μέχρι να γίνει 10 ετών πίστευε ότι τα γενέθλιά της ήταν στις 29 Νοεμβρίου (αντί στις 30/11), την ίδια δηλαδή μέρα με την «Ημέρα της Δημοκρατίας» στη γενέθλια χώρα της, τη Γιουγκοσλαβία. Πίσω από αυτή τη μικρή αλλαγή ημερομηνίας ήταν οι γονείς της, που ήθελαν να συνδέσουν τη ζωή της με την τύχη της χώρας τους, για την απελευθέρωση της οποίας πολέμησαν και οι δυο στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλά χρόνια αργότερα, διαπίστωσε ότι είχε ίδια μέρα γενεθλίων με τον καλλιτέχνη και σύντροφό της στην τέχνη και τη ζωή, Ulay. Αν αντάλλασσαν σήμερα λόγια, μάλλον δε θα ήταν ευχές. Η δικαστική υπόθεση του κοινού καλλιτεχνικού τους έργου και των δικαιωμάτων του, είναι μάλλον το θλιβερό φινάλε μιας σχέσης που κινήθηκε σε αξιοπρεπή πλαίσια, άλλοτε σε συγκινητικά, με τον πλανήτη να δακρύζει στην «τυχαία» συνάντησή τους στο ΜοΜΑ, το 2010, όταν η Αμπράμοβιτς έκανε την περφόρμανς “The Artist is Present”.
Αμφιλεγόμενη, δραστήρια, με αστείρευτη ενέργεια, η διασημότερη περφόρμερ σήμερα, πότε με τις βιωματικές ασκήσεις της, πότε με τη διάσημη μέθοδό της, δε σταματά να απασχολεί τα μέσα σε όλο τον κόσμο. Όσοι της καταλογίζουν ότι κάνει επίδειξη με σκοπό το κέρδος, ότι έχει ξοφλήσει και πουλάει απλώς το όνομά της, δε μπορεί παρά να παραδεχτούν την ασύλληπτη αντοχή της στο χρόνο και τις κάθε είδους επιθέσεις.
«Μου πήρε 45 χρόνια για να κατακτήσω τη φήμη που με συνοδεύει. Μου πήρε πολύ χρόνο για να αποδείξω ότι η τέχνη της περφόρμανς είναι πραγματική τέχνη κι όταν επιτέλους το κατάφερα, ο κόσμος και τα media μου χάρισαν τη θέση που απολαμβάνω σήμερα». Αν μπείτε σήμερα στη σελίδα της, θα δείτε και πόσοι τη βρίζουν κανονικά. Την αποκαλούν σατανίστρια και παιδόφιλη (έλεος!) και ότι πίνει κυριολεκτικά αίμα μωρών για να διατηρείται νέα. Φυσικά, η φυσική αντοχή και η σωματική της κατάσταση είναι αξιοθαύμαστες. Υπηρετεί ακόμα το σώμα της και το μυαλό της και το εκθέτει σε συνθήκες βασανισμού. Όταν λέει «Η μέθοδός μου είναι να κάνω τα πράγματα που φοβάμαι, τα πράγματα που δεν ξέρω, να πάω σε περιοχές που κανείς δεν έχει ξαναπάει», η Αμπράμοβιτς εννοεί ότι ακόμα και σήμερα, αν το βάλει στο μυαλό της, μπορεί να μας καταπλήξει. Γιατί όσο σκληρή και αν είναι ή φαίνεται, πιστεύει, όπως όλοι οι άνθρωποι, στο θαύμα. Και θαύμα είναι ακόμα και το ότι μπορεί μέχρι σήμερα να προβληματίζει, να μπερδεύει και να προκαλεί ερωτηματικά. Να έχει φανατικούς θαυμαστές και πολέμιους. Πάνω από όλα, να μην αφήνει κανέναν αδιάφορο
