Περιγραφή
Τι είναι αυτό που μπορεί να ενώσει έναν κατεξοχήν ποιητή, όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, με έναν καθαρόαιμο φύσει και θέσει ροκ δημιουργό, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος; Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας αναγνωρισμένος θεατρικός συγγραφέας, όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, με μια λαοφιλή λαϊκή τραγουδίστρια, όπως η Ελένη Βιτάλη; Πάνω σε ποιον κοινό κώδικα «συνομιλούν» ένας εμπνευσμένος γελοιογράφος, όπως ο Μποστ, και ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις; Πού μπορούν να διασταυρωθούν συνθέτες διαφορετικής γενιάς, αισθητικής και τεχνοτροπίας και να μελοποιήσουν λογοτέχνες και ποιητές, επίσης διαφορετικής εποχής και σχολής, όπως ο Όμηρος, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Κώστας Βάρναλης και ο Μπέρτολτ Μπρεχτ; Κάτω από ποια μουσικολογική σκέπη μπορούν να συνυπάρξουν ετερογενείς δημιουργοί, όπως ο Μάνος Ελευθερίου, ο Παύλος Μάτεσις, ο Θωμάς Γκόρπας, ο Άλκης Αλκαίος, η Χάρις Αλεξίου και ο Σταμάτης Κραουνάκης; H απάντηση είναι μία. Ο Λόγος. Αυτή η δημιουργική ιδιοφωνία, η οποία προίκισε και συνεχίζει να προικίζει το ελληνικό τραγούδι συνεισφέροντας τα μέγιστα στον νεοελληνικό πολιτισμό με αυτή την αξιοσημείωτη ομοιομορφία μέσα από τη διαφορετικότητά της.
Περιεχόμενα
– Οι μελοποιήσεις της Οδύσσειας
– Οι μελοποιήσεις του Ερωτόκριτου
– Το “σκοτεινό τρυγόνι” στην ελληνική δισκογραφία. Ο μελοποιημένος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
– “Η ψυχή μου… μουσική δωματίου μέσα στο χρόνο”
Ο μελοποιημένος λόγος του Νικηφόρου Βρεττάκου
– Γιάννης Ρίτσος και ελληνική μουσική δημιουργία
– Ο μελοποιημένος λόγος του Τάσου Λειβαδίτη
– Ο λαϊκός και λόγιος μελοποιημένος Κώστας Βάρναλης
– Το λαϊκό τραγούδι στην ποίηση του Θωμά Γκόρπα
– “Τα λόγια και τα χρόνια”. Η στιχουργική του Μάνου Ελευθερίου
– Ο στιχουργός Ιάκωβος Καμπανέλης
– Ο στιχουργός Παύλος Μάτεσις
– Ο Μάνος Χατζιδάκις ως στιχουργός
– Ο Μποστ και το ελληνικό τραγούδι
– Άλκης Αλκαίος: “Ωδή σε έναν δρομέα… αντοχής”
– Η στιχουργική της Χάρις Αλεξίου
– “Μες στα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα…”
Ο στιχουργικός λόγος της Ελένης Βιτάλη
– “Ο Παύλος που ροκάριζε με κουλτουρέ διαθέσεις…”
Η στιχουργική του Παύλου Σιδηρόπουλου
– Οι “δαίμονες” της στιχουργικής του Σταμάτη Κραουνάκη
– Ο μελοποιημένος Μπρεχτ
– Ο πολιτικός στίχος στο ελληνικό τραγούδι
