Περιγραφή
Διαφωνώ μαζί σας ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει χωρίς την παρηγοριά της θρησκευτικής αυταπάτης και ότι, χωρίς αυτήν, δεν θα άντεχε το άχθος της ζωής. Ναι, όντως δεν θα μπορούσε εκείνος που από μικρή ηλικία τον έχετε διαποτίσει με αυτό το γλυκό -ή μάλλον το γλυκόπικρο- δηλητήριο. Ο άλλος όμως, εκείνος που μεγάλωσε σε καθεστώς νηφαλιότητας; Ίσως εκείνος που δεν υποφέρει από τη νεύρωση να μη χρειάζεται ουσίες για να ναρκωθεί και να ανακουφιστεί από αυτήν. Οπωσδήποτε, ο άνθρωπος θα βρεθεί τότε σε δυσχερή κατάσταση, “θα αναγκαστεί να ομολογήσει όλη του την ανημπόρια, την ασημαντότητά του μέσα στο αδιάλειπτο γίγνεσθαι του κόσμου… Όμως ο προορισμός του παιδισμού δεν είναι ακριβώς να ξεπεραστεί; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα παιδί, πρέπει επιτέλους να βγει έξω, στην “εχθρική ζωή”. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε “εκπαίδευση στην πραγματικότητα”. Χρειάζεται άραγε να σας διευκρινίσω ότι μοναδική πρόθεση του κειμένου μου είναι να επιστήσω την προσοχή στην αναγκαιότητα αυτής της εξέλιξης;
