Περιγραφή
Η ψυχανάλυση είναι αναμνημόνευση. Σε αντιστοιχία με την πλατωνική πίστη, δεν απαρνήθηκε ποτέ το ιδεώδες μίας πλήρους αναμνημόνευσης. Ο Φρόιντ τονίζει ότι: “Όλα τα ουσιώδη διασώζονται, ακόμη και αυτό που φαίνεται ότι είναι εντελώς ξεχασμένο υπάρχει με κάποιο τρόπο και σε κάποιο μέρος, αλλά είναι απλά καταχωνιασμένο και δεν βρίσκεται στη διάθεση του ατόμου. Είναι απλά ζήτημα της αναλυτικής τεχνικής αν μπορεί να επιτευχθεί η πλήρης ανάδυσή του μέσα στη μνήμη”.
Στο λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης απουσιάζει η λέξη λήθη. Δεν υπάρχει ο ορισμός της· δεν δηλώνονται οι περιπτώσεις που είναι αναπόφευκτη. Μέσα σε αυτό το λεξιλόγιο δεν υπάρχει χώρος για τη λήθη, παρά ταύτα το φάντασμα της έννοιας και του προσδιορισμού της κατατρέχει τα φροϋδικά κείμενα. Ο Φρόιντ, ακολουθώντας το ιδεώδες της νεωτερικό-τητας, θεωρεί ότι η δύναμη της ανάμνησης θα αποδεσμεύσει το παρόν από την εξουσία του παρελθόντος. Επιβεβαιώνει διαρκώς το καθήκον της αναμνημόνευσης και διαρκώς το διαψεύδει. Αυτός γίνεται ο κατεξοχήν τρόπος για να διαβαστεί το φροϋδικό corpus.
Οι “Πλάγιοι τρόποι” συνιστούν τη μέθοδο για να προσεγγιστεί αυτό το ιδεώδες, όταν οι δυσκολίες για να υλοποιηθεί γίνονταν ανυπέρβλητες.
