Περιγραφή
Η επιστροφή στο νόημα του Φρόυντ δεν έχει την έννοια μιας επιστροφής στον Καρτέσιο. Το cogito είναι ένα κακό όνειρο, η ψυχαναλυτική εμπειρία, μια εξερεύνηση που επιφέρει στην αντίληψή μας για τον άνθρωπο αυτό που ο Φρόυντ ονομάζει ναρκισσιστική πληγή. Γιατί αυτό το ομιλούν όν που το κατοικεί η γλώσσα, απ’ την “κοσμολογική ταπείνωση” που του επιβάλλει η κοπερνικανή αντιστροφή μιας ναρκισσιστικής ψευδαίσθησης, βλέπει να γεννιέται η ελπίδα μιας καινούργιας ενότητας. Μη όντας πια αφέντης του κόσμου – με πόση αυταρέσκεια κάνει πως το δέχεται! – το ομιλούν όν ξυπνώντας από έναν εφιάλτη του, και το cogito δεν είναι τίποτε άλλο απ’ αυτή την απόπειρα πλήρωσης της αρχέγονης έλλειψης του υποκειμένου, μια απόπειρα που λέγεται ψυχολογία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
