Περιγραφή
Δεν έχω έτοιμες πολιτικές λύσεις ούτε συνταγές ευτυχίας. Το μόνο που διαθέτω είναι η αειφόρος μου κατάθλιψη. Πάντα, σε όλη μου τη ζωή, καταθέτω το πάθος μου για ό, τι πιστεύω, τα πάθη μου καλύτερα, συχνά μόνος, χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο. Χωρίς ποτέ να αποκτήσω κομματική ταυτότητα –από άποψη– πρόσφερα στην Αριστερά όσα είτε ο νεανικός ενθουσιασμός είτε οι σκέψεις της ωριμότητας με παρακινούσαν. Μήπως και κάτι αλλάξει σ’ αυτήν τη χώρα της άκρας συντήρησης. Και να που έφτασε η στιγμή μια ψευδεπίγραφη Αριστερά να ταυτιστεί και με την συντήρηση και με την οπισθοδρόμηση.
Δεν μετανιώνω για τις επιλογές μου, αλλά λυπάμαι για τον χαμένο χρόνο, τα χαμένα όνειρα. Την ηθελημένη τύφλωση φορές-φορές. Σκέφτομαι πάντως ότι, τουλάχιστον σήμερα, οφείλουμε οι πάντες να υπερβούμε εαυτούς και να καταστήσουμε τα λάθη του παρελθόντος τρόπιδα για το μέλλον. Επειδή έχω την πεποίθηση πως τώρα διακυβεύονται πολλά περισσότερα από τον εγωισμό ή τις κομματικές δάφνες του καθενός. Σήμερα πρέπει να λειτουργήσουμε πέραν της παραδοσιακής Αριστεράς και Δεξιάς. Με μόνο γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας και των νεότερων γενεών. Αυτών των γενεών που εγκληματική, εκπαιδευτική αβελτηρία κατέστησε ημιμαθείς ή λειτουργικά αναλφάβητους. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της παρακμής, ο πνευματικός εξανδραποδισμός των πολιτών που μεθοδικά μετατράπηκαν σε τηλεθεατές – ψηφοφόρους ριάλιτι. Πάνω από όλα λοιπόν και πάνω από όλους ακριβώς τώρα επιβάλλεται η salus patriae και η επώδυνη αλήθεια. Όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε μετά. […]
Τώρα πια το κατανοούμε, πικρή, αυτεπίστροφη γνώση: Οι άνθρωποι αυτοί αποδείχτηκαν όχι μόνο ακατάλληλοι, όχι μόνο εκτός ιστορίας ή καθημερινής πραγματικότητας, αλλά και εκτός οποιασδήποτε αγωνιστικής παράδοσης της Αριστεράς, οποιασδήποτε συλλογικότητας ή αλληλεγγύης πλην του αφηνιασμένου εισοδισμού στο κράτος-λάφυρο και της σολιψιστικής αντίληψης ότι ο μόνος στόχος (ημών) ήταν και παραμένει αποκλειστικά η κατάκτηση και διατήρηση (εκείνων) στην εξουσία. Με όποιο κόστος. Όποιον εξανδραποδισμό. […]
