Ο άνθρωπος που κάηκε ζωντανός. Η ιστορία του Ίον Καζάκου

Αυτή είναι η ιστορία του Ιόν Καζάκου, εργάτη από τη Ρουμανία, που πυρπολήθηκε από τον εργοδότη του στην Ιταλία, στις 14 Μαρτίου του 2000, όπως τη διηγήθηκε η κόρη του, Φλορίνα Καζάκου, στον Ντάριο Φο δεκατρία χρόνια αργότερα. Είναι η ιστορία μιας φρικτής δολοφονίας, που, σύμφωνα με τον Φο, δεν ήρθε παρά ως μία «λογική κλιμάκωση», ως επιβεβαίωση της κυριότητας του αφέντη επί του κτήματός του. Η συγκλονιστική αυτή αφήγηση δεν είναι παρά μία μονάχα ιστορία από τις πολλές που γεννιούνται μέσα στις συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης μεταναστ[ρι]ών και άλλων επισφαλών εργαζομένων, συνθήκες οποίες αποτελούν τον πυρήνα του σύγχρονου καπιταλισμού.

Λίγα λόγια για τους συγγραφείς:

Ντάριο Φο

Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο, κοντά στο Παβέζε της Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία

όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός,

σκηνοθέτης και συγγραφέας. Μαζί με τη σύντροφό του Φράνκα Ράμε στράφηκαν ενάντια στην

κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό, τη διαφθορά, την παρακρατική βία, τη θρησκεία και τον πόλεμο.

Τα έργα τους συχνά βασίζονταν στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell’ arte και στους

μίμους του Μεσαίωνα. Μεταφράστηκανκαι παρουσιάστηκαν σε θεατρικές σκηνές σε περισσότερες

από 30 χώρες. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2016.

Φλορίνα Καζάκου

Γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1982. Έφτασε στην Ιταλία το 2000, μετά την τραγωδία του πατέρα της, με την ελπίδα να βρει δικαιοσύνη και με πρόθεση να επιστρέψει αμέσως στη χώρα της. Τα πράγματα όμως δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Σήμερα ζει στην πόλη Gallarate, στην ίδια πόλη όπου δέχτηκε επίθεση ο πατέρας της.