Μανιφέστο για την κατάργηση της ασφάλειας

Το “Μανιφέστο για την κατάργηση της ασφάλειας” της ΑΝΤISECURITY COLLECTIVE γράφτηκε με την προμελετημένη πρόθεση να χαράξει μια γραμμή φυγής μακριά από το καφκικό λαγούμι της ασφάλειας όπου το ασφαλειωτικό “securotic” υποκείμενο της εποχής μας έχει παγιδευτεί.
[…] Η ασφάλεια είναι ένα ψέμα. Η ασφάλεια είναι ένα ψέμα με την ισχυρή έννοια ότι οι θεμελιώδεις σχέσεις του τρόπου ζωής μας είναι ακριβώς αυτό: ιδιαίτερες ανθρώπινες σχέσεις, όχι υπερβατικές, ενστικτώδεις καθολικές σχέσεις της ανθρωπότητας. Η ασφάλεια είναι ένα κατασκεύασμα, πράγμα που σημαίνει ότι το ψέμα της ασφάλειας συντίθεται από πραγματικές σχέσεις και συνθήκες […].
[…] Η κατάργηση της ασφάλειας συμπληρώνει και συνδέει το έργο της διάλυσης της αστυνομίας, των φυλακών και της πατριαρχίας με την πρόκληση της ανασυγκρότησης της κοινωνικής τάξης γύρω από τα κοινά και την κοινοκτημοσύνη […].
[…] Η κατάργηση της ασφάλειας είναι ο εννοιολογικός και πρακτικός σύνδεσμος που συνδέει την κατάργηση των θεσμών που συντηρούν την ταξική εξουσία, τον ρατσισμό και τον σεξισμό […].
[…] Η κατάργηση της ασφάλειας δεν είναι απλώς θέμα αποχής από την ορολογία της ασφάλειας. Το σχέδιο έχει στο στόχαστρό του έναν διαφορετικό κόσμο. Ένας τέτοιος κόσμος είναι αναγκαστικά αντίθετος με την ασφάλεια. Τα δύο δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά […].
[…] Η κατάργηση της ασφάλειας είναι επομένως ένα επιχείρημα όχι μόνο ενάντια στα είδη ασφάλειας που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας στο παρόν, αλλά και ενάντια στην πεποίθηση ότι υπάρχει μια καλύτερη ασφάλεια εκεί έξω που μας περιμένει να τη φτιάξουμε “από τα κάτω”, “κοινοτικά”, “δημοκρατικά”. Μια τέτοια πεποίθηση είναι μέρος της απατηλής δύναμης της ασφάλειας. Αυτό το Μανιφέστο στο γράφτηκε λοιπόν κατά της ασφάλειας, φυσικά, αλλά και ως έκκληση να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες μας για την ασφάλεια. Η κατάργηση της ασφάλειας δεν έχει κανέναν θεσμό στον οποίο να επικεντρώνεται. Είναι μια προσπάθεια να φανταστούμε την πολιτική με διαφορετικό τρόπο. Είναι ένα άλμα της πολιτικής φαντασίας […].