ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΘΕΑ

Τα κείμενα που ακολουθούν δεν γράφτηκαν για να εκδοθούν όλα μαζί. Πρόκειται για μηνιαίες αυτοτελείς εκδόσεις του Sarajevo ανάμεσα στον Μάρτη του 2020 και στον Νοέμβρη του 2021 σε ψηφιακή μορφή (για τους τότε υποστηρικτές του εγχειρήματος). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν εδώ κι εκεί κάποιες επαναλήψεις. Επιπλέον υπάρχουν πολύ περισσότερες φωτογραφίες (τεκμηρίωσης) απ’ όσες θα περίμενε κάποιος από ένα βιβλίο.
Είναι κείμενα πολεμικά και όχι φιλοσοφικά. Ειδικά τους πρώτες μήνες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μετριούνταν στα δάκτυλα όσοι στράφηκαν δημοσία, ανοικτά, καθαρά και αναλυτικά εναντίον της, αποκαλύπτοντας τα χαρακτηριστικά και τους στόχους της.
Είναι κείμενα που αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου project (: Sarajevo / αόρατες πόλεις) το οποίο περιλαμβάνει επίσης την (ηλεκτρονική) ασταμάτητη μηχανή, τα (ετήσια) τετράδια για εργατική χρήση, και το έντυπο δρόμου πεζοδρόμιο. Οι απόψεις και τα τεκμήρια που περιλαμβάνονται σ’ αυτά παρουσιάστηκαν επιπλέον παράλληλα με το υλικό του τετράμηνου περιοδικού cyborg. Υπάρχουν λοιπόν μέσα σ’ αυτά τα κείμενα σποραδικές αναφορές και σ’ αυτά.
Οι πολιτικές, αναλυτικές βάσεις αυτών των κειμένων είναι δημόσια κατατεθειμένες με κάθε δυνατό τρόπο απ’ το 1990 και μετά. Υπάρχουν αρκετά ενδιάμεσα αχνάρια δημόσια κατατεθειμένα επίσης. Οι μελλοντική αρχαιολόγοι θα τα βρουν. Έτσι ώστε μεταξύ των παροικούντων μόνο οι ανόητοι, οι αμνήμονες και οι μετανοιωμένοι (άφθονοι έτσι κι αλλιώς) παράστησαν ότι ξαφνιάστηκαν απ’ όσα υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε σχετικά με την “πανδημία” … Όχι, εμείς δεν αλλάξαμε ούτε μια κεραία σ’ αυτά που έχουμε πει και προβλέψει τεκμηριωμένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν παραδοθήκαμε στο κράτος και στο κεφάλαιο. Όσα είπαμε πολιά ισχύουν.
Δεν ξέρω τι πέτυχαν αυτά τα κείμενα τότε που γράφτηκαν και τι αξία έχει η τωρινή έκδοσή τους σε βιβλίο. Η ιστορική περίοδος είναι, δυστυχώς, του είδους “χίλια σπίρτα για να ανάψει ένα κερί”.
Υπάρχει επιπλέον και καλπάζουσα λήθη. Η ιστορική μνήμη (η μνήμη, όχι οι αναμνήσεις…) απαλλοτριώνεται και αλέθεται όλο και πιο συστηματικά απ’ τις μηχανικές μεσολαβήσεις του κεφαλαίου· με κάποια διακόσμηση χυδαίου ιστορικισμού.
Αλλά χωρίς ιστορική μνήμη είναι αδύνατο να υπάρξει κριτική σκέψη και κριτικές στάσεις. Είναι μια έρημος την οποία ζούμε ήδη: αν οι πρωτοκοσμικοί θυμούνταν τις πρώτες “δοκιμές”, την “γρίπη των πτηνών” και την “γρίπη των χοίρων”, η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία απ’ τις αρχές του 2020 θα είχε αποτύχει έγκαιρα.
Ας πούμε λοιπόν ότι αυτό το βιβλίο είναι για λογαριασμό και της ιστορικής μνήμης… (Zipo, από την παρουσίαση της έκδοσης)