Περιγραφή
… Ο Πάμπλο συμμετείχε στον εθνικό-απελευθερωτικό αγώνα των Αλγερινών σε μια χώρα μεγάλη, η έκταση της οποίας ξεκινάει από τη Μεσόγειο και φτάνει ως το βάθος της αφρικανικής ηπείρου, μιας χώρας πλούσιας, με αγροτική παραγωγή αλλά και ορυκτό πλούτο. Η Αλγερία τότε είχε 10 εκατομμύρια κατοίκους και 1 εκατομμύριο Γάλλους αποίκους, οι οποίοι είχαν μια παρουσία 150 χρόνων στη χώρα.
Το 1954 οι Αλγερινοί αποφάσισαν να αγωνιστούν κατά της γαλλικής κατοχής και το 1962 κατάφεραν να ελευθερωθούν. Ήταν ένας αγώνας δύσκολος, διότι οι Γάλλοι άποικοι ήταν βαθιά ενσωματωμένοι μέσα σε όλον τον ιστό της κοινωνίας. Στο διάστημα των χρόνων του αιματηρού αγώνα τους φυσικό ήταν να δημιουργηθεί και ένας πολιτικός φορέας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN), με συμμετοχή του Μ. Ράπτη και Αλγερινών της Γαλλίας (ζούσαν τότε στη Γαλλία περίπου 2 εκατομμύρια Αλγερινοί).
Ο πολιτικός αυτός φορέας είχε μια ιδιαιτερότητα: συμμετείχαν σε αυτόν και αγωνιστές με ριζοσπαστικές πολιτικές ιδέες που κυρίως αφορούσαν την κατάσταση μετά την επανάσταση. Ύστερα από διαβουλεύσεις, το FLN αποφάσισε να αφήσει τους ίδιους τους Αλγερινούς να διαχειριστούν τις τύχες τους. Αποτέλεσε τον αρωγό, σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, της προσπάθειας τους να διαχειριστούν οι ίδιοι τη ζωή και την κοινωνία τους. Η ιδέα της αυτοδιαχείρισης ήταν μια ιδέα δουλεμένη από τον Πάμπλο, τον Μπεν Μπελά και από άλλους Αλγερινούς και Γάλλους ριζοσπάστες αγωνιστές.
Αυτό το νέο πολιτικό φαινόμενο πέτυχε για πρώτη φορά και μάλιστα σε μια αραβική χώρα, με την άμεση συνεργασία των εργαζομένων και του πολιτικού φορέα. Η αυτοδιαχείριση ήταν κάτι το καινούριο στην πολιτική θεωρία. Σήμερα, στην κρίση που περνάμε, η αυτοδιαχείριση παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ. (Από τον πρόλογο του Χρήστου Γκογκόρνα)
