Περιγραφή
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένας απολογισμός των γεγονότων γραμμένος από έναν αυτόπτη μάρτυρα που έμενε στο Παρίσι κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαπενθημέρου του Μάη ’68. Είναι ό,τι ένας άνθρωπος είδε, άκουσε ή ανακάλυψε κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής περιόδου. Ο απολογισμός αυτός καθόλου δεν αξιώνει ευρύτητα. Γράφηκε και τυπώθηκε βιαστικά· πρόθεσή του ήταν να ενημερώσει περισσότερο -και να ενημερώσει γρήγορα- παρά να αναλύσει.
Τα γαλλικά γεγονότα έχουν μια σημασία που εκτείνεται πολύ πέραν των συνόρων της σύγχρονης Γαλλίας. Θ’ αφήσουν το σημάδι τους πάνω στην ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Η γαλλική αστική κοινωνία έχει στην κυριολεξία σειστεί από τα θεμέλιά της. Οποιαδήποτε κι αν είναι η έκβαση του σημερινού αγώνα, πρέπει ψύχραιμα να σημειώσουμε το γεγονός ότι ο πολιτικός χάρτης της δυτικής καπιταλιστικής κοινωνίας ποτέ πια δε θα είναι ο ίδιος. Μια ολόκληρη εποχή έχει μόλις φτάσει στο τέλος της: η εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν, με μια δόση αληθοφάνειας, ότι “αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί εδώ”. Μια άλλη εποχή αρχίζει: η εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η επανάσταση είναι εφικτή κάτω από τις συνθήκες του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλισμού. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
«Την υλική κατάληψη της Σορβόνης ακολούθησε μια πνευματική έκρηξη πρωτοφανούς σφοδρότητας. Ξαφνικά και ταυτόχρονα, τα πάντα, κυριολεκτικά τα πάντα, ήταν υπό συζήτηση, υπό αμφισβήτηση, υπό διερεύνηση. Δεν υπήρχαν ταμπού. Είναι εύκολο να ασκείς κριτική στο χαοτικό κύμα σκέψεων, ιδεών και προτάσεων που ορμά ασυγκράτητο σε περιπτώσεις σαν αυτή. “Επαγγελματίες επαναστάτες” και φιλισταίοι μικροαστοί άσκησαν κριτική με την ψυχή τους. Αλλά, κάνοντάς το, το μόνο που αποκάλυψαν ήταν πως αυτοί οι ίδιοι ήταν παγιδευμένοι στην ιδεολογία μιας παλιότερης εποχής και πως ήταν ανίκανοι να την ξεπεράσουν. Απέτυχαν ν’ αναγνωρίσουν την τρομερή σημασία του καινούργιου, την τρομερή σημασία όλων εκείνων που δεν ήταν δυνατόν να συλληφθούν μέσα στις δικές τους, προεγκαθιδρυμένες, νοητικές κατηγορίες. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε κατ’ επανάληψη, όπως έχει αναμφισβήτητα συμβεί σε κάθε αληθινά μεγάλη εξέγερση μέσα στην ιστορία.
Μέρα και νύχτα, κάθε αμφιθέατρο γέμιζε ασφυκτικά, γινόταν η έδρα μιας συνεχούς παθιασμένης συζήτησης πάνω σε καθετί που απασχόλησε ποτέ τη σκεπτόμενη ανθρωπότητα.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
