ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Εκτός από την εξαπάτηση, η επιβολή συγκεκριμένων δογμάτων επιτρέπει κι αυτή στην εξουσία να καθίσταται αδιαμφισβήτητη. Αυτά περιλαμβάνουν τις έμμεσες ιεραρχίες της καταπίεσης, τη δημιουργία και χρήση βαρύγδουπων όρων που στοχεύουν στο να προκαλέσουν μια συναισθηματική αντίδραση (“triggering”, “αισθάνομαι ανασφαλής”,”terf”,”φασιστικό”), το να μην επιτρέπεται σε άτομα που δεν είναι μέλη των συγκεκριμένων ομάδων να έχουν άποψη για τις ευρύτερες πολιτικές αυτών των ομάδων η αντίληψη ότι τα μέλη μιας τέτοιας ομάδας δεν πρέπει για κανένα λόγο να μπουν στον κόπο να εξηγήσουν τις πολιτικές τους σε μη μέλη, η ενοχοποίηση ως “βίαιων” των διαφορετικών συζητήσεων που διεξάγονται, η αντίληψη ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει έναν/ μία εκπρόσωπο ή μέλος αυτών των ομάδων (όσο χάλια κι αν είναι οι πολιτικές τους), μόνο και μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι “Αδιαμφισβήτητα Καταπιεσμένες”.
Αυτά τα δόγματα χρησιμοποιούνται για να συντηρούν τις νόρμες, είτε στις υποκουλτούρες είτε στην ευρύτερη κοινωνία. Οι αναρχικοί θα έπρεπε να είναι καχύποπτοι για τάσεις που βασίζονται σε αδιαμφισβήτητες αρχές, και κυρίως εκείνες που προφανώς δημιουργούν ιεραρχίες.
(Από την έκδοση)