ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΑ ΤΡΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ – ΚΕΙΜΕΝΑ, ΟΜΙΛΙΕΣ, ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ (2004-2024)

Κάθε φορά που αρχίζω να μιλάω για το Άουσβιτς (σωστότερα: για το Ολοκαύτωμα που συντομογραφ¬ούμε με τη λέξη Άουσβιτς) ξεκινάω με την ίδια μαρτυρία που έρχεται από τον Πρίμο Λέβι. Tο φθινόπωρο του 1943 μοιράστηκαν από τις ναζιστικές αρχές κατοχής στον γερμανόφωνο πληθυσμό γύρω από το Άουσβιτς σαράντα χιλιάδες ζευγάρια παιδικά παπούτσια. (Τα παιδικά παπούτσια ήταν έτσι κι αλλιώς δυσεύρετο είδος στον Μεσοπόλεμο, πόσο μάλλον σε περίοδο πολέμου – και γι’ αυτό ήταν πάγια πρα-κτική τα χρησιμοποιημένα παπούτσια ενός παιδιού που μεγάλωνε να φοριούνται από ένα άλλο.) Προ¬σήλθαν σαράντα χιλιάδες γονείς, γράφτηκαν στη λίστα διάθεσης, πήραν τα παπούτσια για τα παιδιά τους. Κανένας δεν ρώτησε: «Μα από πού ήρθαν τόσα παιδικά παπούτσια;»

Το περιστατικό αυτό δεν είναι μια παράπλευρη ιστορία γύρω από την τραγωδία του Άουσβιτς. Το γεγονός αυτό είναι το Άουσβιτς. Το Άουσβιτς είναι η απουσία της ερώτησης για τα σώματα (τα ζωντανά σώματα, τα παλλόμενα σώματα, τα τρεμάμενα σώματα) που κάποτε φόρεσαν τα παπούτσια. Το Άουσβιτς είναι η απουσία της ερώτησης.

Το βιβλίο αυτό (που συγκεντρώνει κείμενα μιας εικοσαετίας) καταγράφει, μέσα από μια ακολουθία επιχειρημάτων και συνδέσεων, την βασική ερμηνευτική θέση το Θανάση Τριαρίδη για τον Ολοκαύτωμα, αυτήν που δηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου. Πως το Άουσβιτς τα κάναμε εμείς (η ανέκφραστη πλειοψ¬ηφία των κοινωνιών της Δύσης, η σιωπηλή πλειοψηφία) – και θα το ξανακάνουμε εμείς. Πως τα τρένα που ξεκίνησαν για το Άουσβιτς τα φορτώσαμε εμείς – και θα τα ξαναφορτώσουμε εμείς. Πως το παράγ¬γελμα Wstawać το προφέραμε εμείς – και θα το ξαναπροφέρουμε εμείς. Πως την επόμενη φορά, όταν τα θύματα θα είναι χοντροί / αδύνατοι / ξανθοί / μελαχρινοί / μετανάστες / φτωχοί / άρρωστοι / όποιοι άλλοι (πάντοτε «απειλητικά επικίνδυνοι»), εμείς (η κοινωνική πλειοψηφία, η πλειονότητα) θα είμαστε και πάλι οι θύτες.

Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε ακτιβιστής για τα κοινωνικά δικαιώματα των τσιγγάνων στα χρόνια 1996-2001 και από το 2009 είναι αντιρρησίας συνείδησης. Από το 2000 έχει εκδώσει 60 βιβλία με αφηγήσεις και δοκίμια – ανάμεσα σε αυτά τα μυθιστορήματα Ο άνεμος σφυρίζει την Κουπέλα, Τα μελένια λεμόνια, Τα χλωρά διαμάντια, τα ποιητικά βιβλία Ich Bebe, Θα σας περιμένω, Για τους άγνωστους σφαγμένους, τα παραμύθια Ονειρεύτηκα τα Λευκά Χριστούγεννα, Το περίσσιο παιδί κ.α. Επί δύο δεκαετίες διοργανώνει σεμινάρια πάνω σε διάφορους άξονες δυτικού πολιτισμού, καθώς και εργαστήρια πυροδότησης θεατρικής γραφής. Όλα τα βιβλία του και τα θεατρικά έργα του βρίσκονται και διατίθενται ελεύθερα στην ιστοσελίδα triaridis.gr και στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη (www.openbook.gr/tag/thanasis-triaridis/).

Έχει εκδώσει (έντυπα ή ηλεκτρονικά) 30 θεατρικά έργα (ανάμεσά τους ο Μένγκελε, ο Οιδίνους, το Lebensraum, η τριλογία Leopold, Football, HIV, Το πλυντήριο, Η κουκούλα, ο Frankenstein 3.R, κ.α.) Από αυτά έχουν προ-κύψει δεκάδες παραστάσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, της Γερμανίας, των Η.Π.Α. και της Κύπρου, καθώς και στο διαδίκτυο. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.