Περιγραφή
Περιεχόμενα Τεύχους
Editorial | Φτώχεια – Πόλεμος και χλευασμός: αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ
Μετά τον Κασσελάκη και την κρίση ΣΥΡΙΖΑ: Η κρίση αφορά τον ρεφορμισμό και μόνο;
Εξέγερση 6ης Δεκεμβρίου 2008: Μας δείχνει τον δρόμο για την εξέγερση της γενιάς μας
Σύντομο χρονολόγιο του παλαιστινιακού αγώνα
Παλαιστίνη: ευκαιρία έκπληξης ενός σεναρίου με ανοιχτό επίλογο
Πώς απαντά το συνδικαλιστικό κίνημα στην αντεργατική λαίλαπα της ΝΔ
Αντιφασιστικά καθήκοντα χωρίς φασιστικό κίνημα; Η 1η Νοέμβρη και άλλες αντιφασιστικές δράσεις
Επιτυχημένες εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια Πολυτεχνείο και την αριστερά της εξέγερσης
Τα δέντρα και το κίνημα στα Εξάρχεια δεν σώζονται με νέες δημαρχίες. Εμείς;
Να μην περάσει η πρωτόδικη εξίσωση του Μαχητικού Αντιφασισμού με τη φασιστική βία
Η ΝΔ σπέρνει τον τρόμο και το θάνατο ας θερίσει την εξέγερση
Αντιφασιστική Φρουρά 55
Editorial
Φτώχεια – Πόλεμος και χλευασμός: αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ
Το 2023 μας εγκαταλείπει με έναν νέο κύκλο επιθέσεων στο βιοτικό επίπεδο των πληβείων τάξεων. Τα επιδόματα και οι «αυξήσεις» στους μισθούς είναι απλά ανέκδοτα στον καταιγισμό ακρίβειας και διάλυσης μέχρι και του τελευταίου ίχνους από το Κοινωνικό Συμβόλαιο του 20ου αιώνα.
Ακόμα και η απλή καταγραφή των «μεταρρυθμίσεων» που φέρνει η ακροδεξιά κυβέρνηση δεν μπορεί να υπολογιστεί προκαταβολικά. Τα λόμπυ, η επιχειρηματική μαφία και οι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές «του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ιδιωτικής οικονομίας» έχουν επιδοθεί σε ένα ράλι νόμων και υπουργικών αποφάσεων ώστε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων στα κανάλια, η συνεχής πριμοδότηση των συστημικών τραπεζών που επιστρέφουν ξανά «καθαρές» στον ιδιωτικό τομέα, οι εκχωρήσεις κρατικών συμβολαίων και γης, η ασυδοσία των εταιρειών ρεύματος και τροφίμων που τροφοδοτούν τον «πληθωρισμό της απληστίας» είναι η μία πλευρά. Οι μαζικές προσλήψεις μπάτσων, η στρατιωτικοποίηση των ερευνητικών κέντρων, το ακαταδίωκτο των μελών του ΤΑΙΠΕΔ που οργανώνουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και η συνεχής ασυλία των δολοφόνων μπάτσων και λιμενικών αποτελεί κρίσιμο στήριγμα της κρατικής μηχανής και της αστικής πολιτικής.
Βασικό στόχο έχουν το ισχνό, πλέον, λαϊκό εισόδημα. Δεν είναι μόνο η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας που η σύμβαση μετατρέπεται σε φιλοδώρημα από το αφεντικό: όσο και αν έχει όρεξη να αποδώσει στο προσωπικό του. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο διαλύει κάθε αυτοαπασχολούμενο, κάθε εργαζόμενο που άνοιγε ένα μαγαζάκι μιας και δεν μπορούσε να βρει μεροκάματο. Τέλος, διαλύει τα τελευταία στηρίγματα συνοχής του κοινωνικού ιστού: την κατοικία και την περίθαλψη. Μέσα από την ιδιοκατοίκηση και τη στοιχειώδη δημόσια δωρεάν υγεία δεν είχαμε χιλιάδες αστέγους και διατηρούταν σε αξιοπρεπή σημείο το επίπεδο διαβίωσης. Πλέον, μέσα από την εγκατάλειψη των νοσοκομείων και τους πλειστηριασμούς μπαίνουμε στη Ζώνη του Λυκόφωτος.
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι μόνο πολιτικά σύσσωμη με την αστική τάξη. Είναι «ψυχή τε και σώματι»εχθρική με τον φτωχό λαό. Κάθε βουλευτής της, κάθε στέλεχός της στάζει χολή και μίσος στις πληβείες τάξεις. Το «να δουλέψουν ντελίβερι οι δικηγόροι» έρχεται σε συνέχεια του «να παραδώσουν τα κλειδιά των μαγαζιών» στο Γεωργιάδη, στους εκβιασμούς της Ντόρας και του Αγοραστού σε όσους δεν ψηφίσουν τη ΝΔ και στους πνιγμένους της Πύλου που θα κατέληγαν στην Ομόνοια. Δεν είναι παραστρατήματα της γλώσσας αλλά κοινό ρατσιστικό μίσος απέναντι στον λαό. Φτιασιδώνουν με λαμπιόνια και δέντρα την Αθήνα στις γιορτές σε μια προσπάθεια να κρύψουν τη φτώχεια που διαπερνά την κοινωνία.Το πάρκο Ριζάρη πρέπει να προστατευτεί γιατί είναι κληροδότημα της οικογένειας Πατέρα, αλλά η πλατεία των Εξαρχείων πρέπει να εξαφανιστεί γιατί συμβολίζει μια Ελλάδα που αντιστέκεται πενήντα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας.
Όσα λεφτά, όμως, κι αν χαρίζονται στο κεφάλαιο η οικονομική κρίση τα καθιστά επισφαλή. Ο ελληνικός καπιταλισμός συντάσσεται με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και προετοιμάζεται για την παραπέρα κλιμάκωση των διεθνών ανταγωνισμών.
Σε ολόκληρο τον πλανήτη η κούρσα των πολεμικών εξοπλισμών αυξάνει συνεχώς για να συμβαδίζει με την ανάφλεξη των ανταγωνισμών. Στο τέλος του 20ου αιώνα είχαμε περιφερειακές συγκρούσεις και «στοχευμένες» ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Πλέον οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν μετατραπεί σε ένα έκρυθμο μίγμα που γίνονται δυσδιάκριτοι οι ρόλοι.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία όχι μόνο έχει βαλτώσει και από τις δυο μεριές, αλλά επεκτείνεται και σε άλλες περιοχές. Το Καλίνινγκραντ στον Φιλανδικό Κόλπο βρίσκεται περικυκλωμένο από ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις μεγαλώνοντας την πίεση στον ρώσικο θύλακα. Η εξέγερση στην Παλαιστίνηκαι η Ισραηλινή επέμβαση εμπλέκουν το σύνολο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά και των αραβικών κυβερνήσεων. Η αφρικανική ήπειρος μαζικά στρέφεται στο ανερχόμενο κινεζικό κεφάλαιο δημιουργώντας τρόμο στις παραδοσιακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Η ελληνική κυβέρνηση συντάσσεται με την κυρίαρχη ιμπεριαλιστική ζώνη. Χωρίς αστερίσκους, χωρίς δισταγμούς και «ανθρωπιστικά» ερωτήματα είναι με τις ΗΠΑ και την Ουκρανία, είναι με το Ισραήλ και ποινικοποιεί την Παλαιστινιακή αντίσταση και αλληλεγγύη, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο ψηφίζοντας ό,τι υποστηρίζει η ΕΕ και οι ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και ΟΗΕ.
Αλλά και στον δικό της εθνικό ζωτικό χώρο προετοιμάζεται πυρετωδώς. Προσπαθεί να βρει συνεννόηση με την Τουρκία, όχι για λόγους ειρήνης και φιλίας, αλλά μπας και απονευρώσουν την εξωτερική πολιτική της γειτονικής αστικής τάξης. Από τη μία μπας και φεύγει από τη μέση ένα «κακό σπυρί» που διασπά το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και από την άλλη κατοχυρώνεται η ελληνική πλευρά ως κυρίαρχη στην περιοχή. Με την Αλβανία ετοιμάζεται να μπλοκάρει την ένταξή της στην ΕΕ υποστηρίζοντας τον Μπέλερη ως «πολιτικό κρατούμενο». Έναν Μπέλερη που έχει καταδικαστεί από ελληνικά δικαστήρια ως ένοπλος φασίστας της ΜΑΒΗ το 1996 όταν επιτέθηκε σε αλβανικό φυλάκιο.
Δεν πρέπει να ξεγελά κανένα η «αποκάλυψη» πως οι μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες σπάνε το εμπάργκο πετρελαίου που έχει επιβάλει η Δύση στη Ρωσία. Για τους καπιταλιστές άλλο η πολιτική και άλλο η τσέπη. Αυτό ισχύει και για τους αστούς πολιτικούς που ποτέ δεν παρεμποδίσουν μια εταιρεία να συνεργαστεί ακόμα και με τους εθνικούς αντιπάλους. Η IBM, μια από τις μεγαλύτερες αμερικάνικες εταιρείες, συνεργαζόταν με τη χιτλερική Γερμανία για τη μηχανοργάνωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του 2ου ΠΠ.
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται για το 2024 με ακόμα πιο σκληρές επιθέσεις προς την εργατική τάξη και τη νεολαία. Θα επιστρατεύσει κάθε κομμάτι του αστικού μπλοκ που συσπειρώνεται γύρω από την κρατική μηχανή. Οι νέοι διευθυντάδες που θα περνάνε την αξιολόγηση, δεν θα είναι απλοί γραφειοκράτες αλλά πωρωμένα στελέχη αντεπαναστατικού μηχανισμού. Θα αποτελέσουν συνειδητά εργαλεία αντιμεταρρύθμισης και θα συμβάλουν στη σύνταξη μηχανισμού διώξεων και καταστολής.
Η μάχη απέναντι στο αστικό κράτος και το πολιτικό δυναμικό που συσπειρώνεται γύρω του θα είναι οριακή. Θα πρέπει να βρούμε όλες τις αντοχές για να αντισταθούμε, νέες τακτικές να ανταπεξέλθουμε στη μάχη χωρίς να εγκαταλείψουμε κεκτημένα και να βρούμε τρόπους σαν παλέψουμε μαζί.
Ίσως χρειαστεί πέρα από το να χτυπάμε μαζί να βαδίσουμε και πλάι – πλάι. Για την αριστερά της νίκης και όχι μόνο της αντιπολίτευσης.
