151 ΤΕΥΧΟΣ 31 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Εδώ και 25 περίπου χρόνια, από την εποχή των κινημάτων της αντι-παγκοσμιοποίησης, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη: το φάντασμα του φασισμού. Η «νέα ανάδυση της ακροδεξιάς» υποτίθεται πως προβληματίζει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δίνουν μεγάλα εκλογικά ποσοστά στους φασίστες. Οι γελοίοι οπαδοί του Χίτλερ και των φίλων του απ’ τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήδη κυβερνούν σε χώρες της Ευρώπης. Το «φαινόμενο» ήρθε και στην Ελλάδα. Στις τελευταίες ευρωεκλογές του 2024 καμιά δεκαριά ακροδεξιά κόμματα τα πήγαν θαυμάσια ανησυχώντας πολιτικούς βαθιά δημοκράτες, από τα παραδοσιακά δεξιά και αριστερά κόμματα της εξουσίας. Το «φαινόμενο» της ακροδεξιάς ήταν σχεδόν το μόνο που συζητήθηκε εκτεταμένα δημοσίως. Το γεγονός μάλιστα ότι η συζήτηση περί ακροδεξιάς ή και γενικά οποιαδήποτε συζήτηση περί ευρωεκλογών στην Ελλάδα δεν συνδέθηκε με τον πόλεμο που ανακήρυξαν τα μεγάλα κράτη της Ε.Ε. στη Ρωσία δημιουργεί μια χτυπητή αντίθεση.
Σε ένα κείμενο του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας, αραδιάζουμε έναν σκασμό από φιλο-πόλεμες δηλώσεις και ανησυχητικά στοιχεία για την αύξηση των στρατιωτικών εξοπλισμών στην Ευρώπη. Σε πείσμα όλων αυτών των δεδομένων που κάθε μέρα παρελαύνουν στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις, όσοι φοβούνται την ρατσιστική, εθνικιστική και φιλοπόλεμη ακροδεξιά στην Ευρώπη φαίνεται να μη φοβούνται καθόλου τον ίδιο τον πόλεμο. Ίσα-ίσα μάλιστα, αυτοί που υποτίθεται ότι φοβούνται την ακροδεξιά στην Ευρώπη (όπως π.χ. ο γάλλος πρωθυπουργός Μακρόν), είναι οι ίδιοι που αυξάνουν το στρατιωτικό μπάτζετ των χωρών τους και μιλάνε όλο και πιο ανοιχτά για πόλεμο!

Εντωμεταξύ, ο φασισμός είναι ήδη εδώ, αποτελούμενος από επιβεβλημένες ομοφωνίες, χοντρό μιλιταρισμό, υψηλές τεχνολογίες ασφάλειας, μισθούς της πλάκας που ακόμα κι έτσι πλιατσικολογούνται από το κράτος, στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, εθνικισμό και πάει λέγοντας.
Στο παρόν τεύχος έχουμε προσκομίσει ουκ ολίγες αποδείξεις για αυτό τον καθημερινό φασισμό στον οποίο ήδη τσαλαβουτάμε. Στο προαναφερθέν κείμενο για το «πάρτι των εξοπλισμών» και τη στρατιωτική θητεία των γυναικών συμπεραίνουμε ότι δεν ξέρουμε αν όλα αυτά ετοιμάζονται για να πέσουν μπόμπες στα κεφάλια μας αύριο ή το 2029, αλλά σίγουρα ξέρουμε ότι η δουλειά που ήδη κάνουν στα μυαλά μας είναι να σκορπάνε το φόβο πάνω μας.

Σε ένα ακόμη κείμενο περιγράφουμε τις πολιτικές για τη μετανάστευση μέσα στη δεκαετία του 2010 και πώς μέσα από τα τη χρήση των νεοναζί, την ίδρυση στρατοπέδων κράτησης και την εξαπόλυση των υποτίθεται προνοιακών πολιτικών φιλανθρωπίας δεν πακετώθηκαν μόνο οι μετανάστες-εργάτες αλλά φτιάχτηκε και ντούρος ένας νέος εθνικός κορμός! Περιγράφουμε το πώς η αριστερά έσωσε το ελληνικό κράτος καταλαμβάνοντας όχι μόνο τον ρατσιστικό αλλά και τον αντι-ρατσιστικό πόλο αυτής της κοινωνίας, εμπλουτίζοντας τα υλικά εθνικά συμφέροντα με ευαίσθητες πρωτοβουλίες!
Ο κρατικός αντιρατσισμός αποτελεί θέμα και ενός ακόμη κειμένου που αναζητεί τη γενεαλογία του αντιρατσιστικού νόμου στην Ελλάδα και των πολλαπλών, σημερινών του χρήσεων και των ποικίλων προορισμών του που μόνο με τον ρατσισμό δεν έχουν να κάνουν – αλλά έχουν να κάνουν με ένα σωρό θέματα τόσο ευρεία όσο η εξωτερική πολιτική και η νεολαιίστικη πειθάρχηση. Σε ένα ακόμη συγγενές, θεματικά, κείμενο συζητάμε πως στην παραπάνω διαδικασία ρόλο είχαν όλο και περισσότεροι νέοι «ειδικοί επιστήμονες», όπως οι ψυχολόγοι, οι οποίοι δίπλα στους μπάτσους απέκτησαν νέες κρίσιμες αρμοδιότητες. Ένα ακόμη σχετικό κείμενο αναφέρεται στην εκμετάλλευση και την εγκληματοποίηση των (μεταναστών και μη) πιτσιρικάδων των δεκαετιών του 1980 και του 1990 και τη σχέση τους τόσο με την πορνεία όσο και την ντόπια ιστορία της ομοφυλοφιλίας. Αλλά για να μη βαριέστε αυτή εδώ την ιστορία είπαμε να σας την πούμε μέσα από κριτική ταινιών!

Τέλος, για τους εθισμένους στον μισθό τους, συζητάμε πώς το κράτος μας – που κατά τα άλλα φοβάται τους φασίστες – δεν έβαλε χέρι στις τσέπες τις δικές τους αλλά στις δικές μας. Συγκεκριμένα, συζητάμε το πώς το πλαστικό χρήμα όχι μόνο έβλαψε τους μισθούς μας αλλά μας έβαλε να σώζουμε εμείς τις ελληνικές τράπεζες.

Ενώ συζητάμε λοιπόν για την απειλή του φασισμού, όλα τα παραπάνω αποτελούν σημάδια ενός φασισμού που ήδη τον τρώμε στη μάπα. Προς απόδειξη αυτού, ήδη οι πατριώτες συσπειρώνονται, τρέχοντας να δέσουν εντός και εκτός κάλπης τα υλικά τους συμφέροντα με διάφορους τσαρλατάνους, κάνοντας τους δικούς τους υπολογισμούς ενόψει πολέμου. Οι μη-πατριώτες σκάνε και δουλεύουν σιωπηλά. Και όλοι μαζί συζητάνε για “μπάλα”, για “τον φόβο της ανόδου της ακροδεξιάς”, για “εκλογές”, για “την Παλαιστίνη”, ή τέλος πάντων για όποιο θέμα τους ταίσουνε τα κρατικά και μισο-κρατικά ΜΜΕ.
Τα νοίκια παρέα με τους λογαριασμούς φτάνουν σε επίπεδα μισθού ενώ οι μισθοί μετατρέπονται σε προ-εξοφλημένες δαπάνες (είδη επιβίωσης, ενέργεια, καύσιμα), αλλά η αλήθεια είναι ότι η τρέχουσα διανοητική κατάστασή μας είναι μεν ολίγον τι για τα μπάζα· η δε αδυναμία μας να κάνουμε βήμα παραπέρα απ’ τις οθόνες της «ενημέρωσης» μάς κρατάνε αέναα εγκλωβισμένους στο να δουλεύουμε και να το βουλώνουμε για όλα όσα μας καίνε.

_____

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ: Ω ρε κάτι φασίστες! // «ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΕΔΩ»: ο αντι-ρατσιστικός νόμος και οι πολιτικές του χρήσεις // ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ 2012-2019. Το πρώτο και το τελευταίο ζήτημα στη δεκαετία της κρίσης // ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ; Πάρτυ Εξοπλισμών, Θητεία γυναικών και Τουμπεκί Ψιλοκομμένο // ΧΡΗΜΑ ΤΕΛΟΣ, ΖΩΗ ΜΑΓΙΚΗ; POS και Ταξική Αναδιάρθρωση αλά Καρτ // ΜΕΘΟΡΙΑΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΕΣ. Επιτήρηση Μεταναστών, Ψυχολόγοι και ΜΚΟ // ΣΙΝΕΜΑ & ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ: Ομοφυλοφιλία, Κράτος, Τάξεις στη μεταπολεμική Ελλάδα (μέρος Ε’)