Περιγραφή
Στη χώρα του Παντού ο καλός βασιλιάς Συλβέστρος είχε από καιρό ανατραπεί. Σκοτεινοί κύκλοι του στρατού και συνωμότες της αυλής είχαν ξεσηκωθεί εναντίον του και του είχαν αρπάξει το θρόνο. Επικεφαλής τους ήταν ο άλλοτε πιστός σύμβουλος του Συλβέστρου, ο ραδιούργος Βανζέλ-βουλ. Η προσωπικότητα του Βανζέλ-βουλ ήταν στυγνή και αιμοβόρα, όπως στυγνή κι αιμοσταγής θα ήταν και η βασιλεία του. Αμέσως μόλις ανέβηκε στο θρόνο άλλαξε το όνομα της χώρας. Η χώρα του Παντού ονομάστηκε χώρα του Πουθενά. Κι ακόμα απαγόρευσε τρία πράγματα: τα λουλούδια, τα παιχνίδια και τα παραμύθια. Από την πρώτη μέρα κιόλας της βασιλείας του ο φριχτός μονάρχης διέταξε να ξεριζωθούν όλα τα λουλούδια της χώρας. Δεν έμεινε ούτε ένα χαμομήλι, ούτε ένα ταπεινό γαϊδουράγκαθο. Οι κάμποι ερήμωσαν, οι κήποι ρημάχτηκαν, τα πάρκα αδειάσαν από τα λουλούδια. Ακόμη κι οι γλάστρες στα μπαλκόνια των σπιτιών έγιναν κομμάτια. Τη δεύτερη μέρα ο Βανζέλ-βουλ διέταξε να καταστραφούν όλα τα παιχνίδια της χώρας. Όποιος έκρυβε κάποιο παιχνίδι αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου. Ακόμη και τα εργοστάσια των παιχνιδιών γκρεμίστηκαν και οι μηχανές τους έλιωσαν σε χυτήρια για να φτιαχτούν από το μέταλλό τους σφαίρες και οβίδες. Η αστυνομία έκανε αιφνίδιες επιδρομές στα σπίτια για να διαπιστώσει αν είχε απομείνει κάποιο ίχνος παιχνιδιού. Ο τρόμος είχε απλωθεί σ’ όλο το βασίλειο. Την τρίτη μέρα όμως, όταν ο Βανζέλ-βουλ δοκίμασε να καταργήσει τα παραμύθια, τα πράγματα δυσκόλεψαν. Γιατί τα παραμύθια βρίσκονται στα μυαλά των ανθρώπων. Ακόμη κι αν σκότωνε όλους τους παραμυθάδες της χώρας κι αν έκαιγε όλα τα βιβλία των παραμυθιών, οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να θυμούνται τα παραμύθια και να τα διηγούνται στα παιδιά τους κι αυτά στα δικά τους παιδιά και ούτω καθεξής. Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει; Ο Βανζέλ-βουλ κατάλαβε πως βρισκόταν μπροστά σε αδιέξοδο. Έξυσε νευρικά το κεφάλι του, χτύπησε με μανία τα πόδια του στο πάτωμα κι έστειλε να φωνάξουν αμέσως τη συμβουλευτική του επιτροπή. (…) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
