Περιγραφή
Η “συστημική” σχεδίαση της διδασκαλίας απασχόλησε τους εκπαιδευτικούς που πραγματοποιούν Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με αφετηρία τη διακήρυξη και τις προτάσεις της Διεθνούς Διακυβερνητικής Διάσκεψης που έγινε στην Τιφλίδα το 1977. Επειδή, όμως, και άλλα Καινοτόμα Εκπαιδευτικά Προγράμματα αναφέρονται στη “συστημική” προσέγγιση, η νέα διδακτική αντίληψη ενδιαφέρει ένα μεγάλο τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Το ερώτημα “πώς οργανώνουμε συστημικά τη διδασκαλία μας με πρώτη ύλη μια κατάσταση, ένα γεγονός ή ένα φαινόμενο της πραγματικότητάς μας” δεν απαντάται μονοσήμαντα. Υπάρχουν απαντήσεις, διακριτές μεταξύ τους, οι οποίες δεν συγκεράζονται, όπως δεν συγκεράζεται η θετικιστική-ορθολογιστική θεμελίωση της γνώσης με την κριτικά ερμηνευτική, διατηρώντας κάθε μια τη δική της ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο που αναπτύσσεται και ωριμάζει γνωστικά.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου, η συγγραφέας, υποστηρίζει τη “Συστημική του Παρατηρητή” ως περισσότερο συμβατή με την κοινωνικά κριτική φυσιογνωμία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και με τον “πολιτικό στοχασμό” στον οποίο παραπέμπει η Εκπαίδευση για τη “Βιωσιμότητα”. Προτείνει ένα “Διδακτικό Μοντέλο” που θεμελιώνεται στη συνομιλία και παρουσιάζει ένα νέο διδακτικό εργαλείο, τα “τεχνήματα παιδαγωγικού χαρακτήρα” – “χαρτόνια εργασίας”.
Στο δεύτερο μέρος, περιγράφει και ερμηνεύει κριτικά ένα πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που σχεδίασε “συστημικά” και πραγματοποίησε με είκοσι δύο μαθητές και μαθήτριες του 2ου Γενικού Λυκείου Βύρωνα.
Μαρτυρίες του παιδαγωγικού αυτού εγχειρήματος, καταγράφονται στο cdrom που συνοδεύει το βιβλίο και βοηθά τον αναγνώστη να παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα in vivo.
