ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1967-1974

Πανεπιστήμιο και δικτατορία είναι εν πολλοίς έννοιες αντιφατικές. Καταρχήν το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών, κάτι το οποίο αναπόφευκτα δοκιμάζεται σε μια δικτατορία. Επιπλέον, ως θεσμοί έχουν διαφορετικό χρονικό άνυσμα: από τη μία, το πανεπιστήμιο έχει να κάνει με θεσμική συνέχεια στον χρόνο, εφόσον η αυτονομία που απολαμβάνει, το κάνει να υπερβαίνει τη συγκυρία. Από την άλλη, η επταετής δικτατορική διακυβέρνηση αποτέλεσε μια παρένθεση, τόσο για τη χώρα, όσο και για τη μεταπολεμική ευρωπαϊκή παράδοση.
Το βιβλίο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίον το Πανεπιστήμιο Αθηνών ως θεσμός επηρεάστηκε από την πολιτική των δικτατορικών κυβερνήσεων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση της περιόδου 1967-1974. Στο διάστημα αυτό εξετάζονται από τη μία μεριά το πώς είδαν οι φορείς της δικτατορικής επιβολής το πανεπιστήμιο και προς ποια κατεύθυνση προσπάθησαν να το αναμορφώσουν. Και από την άλλη κατά πόσο και πώς οι φορείς του Πανεπιστημίου επιχείρησαν να τροποποιήσουν την πολιτική αυτή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)