(ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ) Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ – ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ

15,00 

Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του
«όπως πραγματικά υπήρξε».
Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης
καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου.
Walter Benjamin
, Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας,
1940.
Τα κεφάλαια που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο ξεκίνησαν τη ζωή τους σαν άρθρα σε περιο

δικό· διαθέτουν συνεπώς όλα τα κουσούρια και όλες τις αρετές που περιμένει κανείς από άρθρα σε
περιοδικό. Το περιοδικό το λέγανε –και ακόμη το λένε- Antifa: Πόλεμος Ενάντια στον Φόβο και ξεκί

νησε τη ζωή του το 2005, περίπου μαζί με τη δημιουργία των πρώτων antifa πυρήνων στην Αθήνα.
Οι antifa πυρήνες στην Αθήνα τώρα, δημιουργήθηκαν έπειτα από το πανελλήνιο πογκρόμ εναντίον
των Αλβανών μεταναστών εργατών τον Σεπτέμβριο του 2004. Εμείς που τους είχαμε φτιάξει, κινού

μασταν από μια αντίληψη για το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία που εκείνα τα χρόνια δεν
ήταν διόλου δημοφιλής. Πιο συγκεκριμένα: εκεί που όλοι υποστήριζαν ότι ο φασισμός στην Ελλάδα
ήταν «οι νεοναζί» και ότι «οι νεοναζί» ήταν μια ασήμαντη περιθωριακή «ανωμαλία», εμείς υποστηρί

ζαμε ότι ο φασισμός δεν είναι ξένος προς το ελληνικό κράτος και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινω

νίας του. Ότι επεισόδια σαν το πογκρόμ του 2004, όχι μόνο δεν ήταν «μεμονωμένα», αλλά και ότι όσο
περνούσε ο καιρός, τόσο περισσότερο θα μετατρέπονταν σε κανονικότητα. Με άλλα λόγια ξέραμε
εκείνο που θα δείτε πολλές φορές να αποδεικνύεται στα παρακάτω: ότι ο φασισμός είναι σάρκα από
τη σάρκα του ελληνικού κράτους, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του το οποίο μπορεί να
ξυπνήσει –ξυπνούσε στις αρχές του 21ου αιώνα- ασχέτως των αντιλήψεων που ενδεχομένως διακι

νούνταν σχετικά με το ζήτημα

Εξαντλημένο

Κωδικός προϊόντος: 1875 Κατηγορία:

Περιγραφή

Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του
«όπως πραγματικά υπήρξε».
Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης
καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου.
Walter Benjamin
, Θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας,
1940.
Τα κεφάλαια που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο ξεκίνησαν τη ζωή τους σαν άρθρα σε περιο
δικό· διαθέτουν συνεπώς όλα τα κουσούρια και όλες τις αρετές που περιμένει κανείς από άρθρα σε
περιοδικό. Το περιοδικό το λέγανε –και ακόμη το λένε- Antifa: Πόλεμος Ενάντια στον Φόβο και ξεκί
νησε τη ζωή του το 2005, περίπου μαζί με τη δημιουργία των πρώτων antifa πυρήνων στην Αθήνα.
Οι antifa πυρήνες στην Αθήνα τώρα, δημιουργήθηκαν έπειτα από το πανελλήνιο πογκρόμ εναντίον
των Αλβανών μεταναστών εργατών τον Σεπτέμβριο του 2004. Εμείς που τους είχαμε φτιάξει, κινού
μασταν από μια αντίληψη για το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία που εκείνα τα χρόνια δεν
ήταν διόλου δημοφιλής. Πιο συγκεκριμένα: εκεί που όλοι υποστήριζαν ότι ο φασισμός στην Ελλάδα
ήταν «οι νεοναζί» και ότι «οι νεοναζί» ήταν μια ασήμαντη περιθωριακή «ανωμαλία», εμείς υποστηρί
ζαμε ότι ο φασισμός δεν είναι ξένος προς το ελληνικό κράτος και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινω
νίας του. Ότι επεισόδια σαν το πογκρόμ του 2004, όχι μόνο δεν ήταν «μεμονωμένα», αλλά και ότι όσο
περνούσε ο καιρός, τόσο περισσότερο θα μετατρέπονταν σε κανονικότητα. Με άλλα λόγια ξέραμε
εκείνο που θα δείτε πολλές φορές να αποδεικνύεται στα παρακάτω: ότι ο φασισμός είναι σάρκα από
τη σάρκα του ελληνικού κράτους, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του το οποίο μπορεί να
ξυπνήσει –ξυπνούσε στις αρχές του 21ου αιώνα- ασχέτως των αντιλήψεων που ενδεχομένως διακι

νούνταν σχετικά με το ζήτημα

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Επιμέλεια

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Άλλα