Περιγραφή
Όταν τον Σεπτέμβριο του 2009 απεβίωσε η χήρα του Παναγιώτη Νικόπουλου, η Αυγή Κασιγόνη-Νικοπούλου, βρέθηκαν χειρόγραφες οδηγίες της -μια και δεν υπήρχαν παιδιά- προς τους φίλους τους Σούλα και Μανόλη Ρουσσάκη (οικογενειακό μας γιατρό επί σειρά ετών) για να τακτοποιήσουν τις μετά θάνατον εκκρεμότητες της διάλυσης του σπιτικού της.
Τότε ήταν που η εξαδέλφη μου Ηρώ Παπαδάκη μού μίλησε για κάποιες σημειώσεις του Παναγιώτη από την περίοδο της εξορίας του (κάτι που ίσως είχε ακούσει παλαιότερα από τη μητέρα της Καίτη, μεγαλύτερη αδελφή του Παναγιώτη).
Επέστησα, λοιπόν, την προσοχή τού Μανόλη Ρουσσάκη στο ζήτημα αυτό, με την παράκληση να μην παραπέσουν και χαθούν οι σημειώσεις αυτές. Εκείνος, όταν τελικά ύστερα από προσεκτικό ψάξιμο εντόπισε τα πέντε σημειωματάρια-ημερολόγια, μου τα παρέδωσε και έτσι άρχισε να ξετυλίγεται το νήμα.
Μόλις διαβάσαμε τα ημερολόγια με τον συζυγό μου Γιάννη Πατίλη σκεφτήκαμε ότι το υλικό αυτό θα άξιζε να εκδοθεί και το εμπιστευθήκαμε στον ιστορικό και ερευνητή Κώστα Τσικνάκη για μια πρώτη μεταγραφή. Έτσι άνοιξε ο κύκλος της έκδοσης που ολοκληρώνεται σήμερα με τον παρόντα τόμο. ΗΡΩ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
