Περιγραφή
“Η εμπειρία της φυλακής και της εξορίας χαράχτηκε στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, εκφράστηκε στη λογοτεχνία, στις τέχνες, έγινε μνημονικός τόπος, σημάδεψε τη νεοελληνική κουλτούρα του 20ου αιώνα. Το βιβλίο του Βόγλη συμβάλλει ώστε η εμπειρία αυτή να γίνει αντικείμενο ιστορικής ανάλυσης, και μάλιστα συγκριτικής. Γιατί μέσω της ελληνικής εμπειρίας της φυλακής και της εξορίας αναλύει την ίδια την έννοια και την πρακτική του εγκλεισμού, την τεχνολογία της τιμωρίας και της πειθάρχησης. Δεν αντιμετωπίζει όμως τους κρατούμενους ως παθητικά υποκείμενα. Ανατέμνει το πώς βίωσαν αυτή την εμπειρία και ακόμη τον τρόπο με τον οποίο, σε αντίστιξη, διέπλασαν τον εαυτό τους. Αναδεικνύει έτσι την έννοια της υποκειμενικότητας μέσα στην κοινωνική ιστορία. Η έκδοση και η υποδοχή αυτού του βιβλίου στην Αμερική δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η επεξεργασία μιας πτυχής της νεοελληνικής ιστορίας μπορεί να αναδειχθεί σε αντικείμενο διεθνούς, και ακόμη επικαιρικού ενδιαφέροντος”. (Αντώνης Λιάκος)
“Νομίζω ότι το βιβλίο είναι …εξαιρετικό … καινοτόμο και συναρπαστικό … απευθύνεται στους μελετητές της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας και ιδιαίτερα σε όσους ασχολούνται με την ιστορία των Βαλκανίων”. (Mark Mazower)
“…ξεχωριστή και καινοτόμα μελέτη. Ο Βόγλης έχει συνδυάσει την ιστορική προσέγγιση με μία βαθιά και ευαίσθητη ανάλυση του ανθρώπινου σώματος που υποφέρει”. (Luisa Passerini)
“Προτέρημα του βιβλίου είναι το λιτό ύφος, το οποίο, χωρίς δραματικές κορυφώσεις, αφήνει να φανεί τι σήμαινε σωματικά και ψυχικά να είναι κανείς πολιτικός κρατούμενος. … η συμβολή του Βόγλη είναι πολύπλευρη. Συνίσταται, πρώτον, στην τοποθέτηση της ελληνικής περίπτωσης στο πλαίσιο της έρευνας για τους κρατούμενους σε διάφορα καθεστώτα, δεύτερον, στην απόπειρα εμπλουτισμού της κοινωνικής θεωρίας και, τρίτον, στη διαπραγμάτευση του θέματος με πλήρη και ψύχραιμο αλλά καθόλου ψυχρό τρόπο”. (Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος, Το Βήμα της Κυριακής)
