Περιγραφή
Η “Κριτική της κριτικής δύναμης” (1790) είναι η τρίτη μεγάλη “Κριτική” του Immanuel Kant. Η “Κριτική του καθαρού Λόγου” (1781) έχει ως κύριο θέμα τη θεωρία της επιστημονικής γνώσης και τον έλεγχο της δογματικής Μεταφυσικής, η “Κριτική του πρακτικού Λόγου” (1788), όπως και η “Θεμελίωση της μεταφυσικής των ηθών” (1785), τη θεμελίωση της Ηθικής. Η “Κριτική της κριτικής δύναμης” είναι ένα ιδιόμορφο και σύνθετο έργο. Είναι αφιερωμένο στα βασικά ζητήματα της Αισθητικής (την ομορφιά και την τέχνη) και της φιλοσοφίας της φύσης (ειδικότερα στο πρόβλημα της τελολογίας), ενώ κεντρική θέση σε αυτό κατέχουν θεμελιώδη ερωτήματα της θεωρίας του πολιτισμού, της επιστημολογίας και της Μεταφυσικής. Θα παρακολουθήσομε συνοπτικά τη γένεση του έργου, τη σχέση του με τις άλλες δύο “Κριτικές”, τα κυριότερα θέματα, την επίδραση και τη σημασία του. Αλλά οφείλομε να επισημάνομε εξαρχής ότι πρόκειται για ένα έργο τόσο πλούσιο, σύνθετο και βαθύ, ώστε να μη μπορούν να θιγούν εδώ παρά μόνο οι αδρές γραμμές των ζητημάτων, των ιδεών και των επιχειρημάτων του.
