Περιγραφή
Χρόνια τώρα η Φαίη Ζήκα μού διηγείται την ιστορία της μεγαλοθειάς της, της συγγραφέως Ιουλίας Περσάκη, που έχτισε και έμεινε στο μεγάλο κόκκινο σπίτι με τα πράσινα παντζούρια με θέα την Κολώνα στην Αίγινα. Μου περιγράφει την πανάρχαια σκηνή, όπου μια μικρή ζητάει από μια γκριζομάλλα να της πει ένα παραμύθι. Εκεί, στη βεράντα με άπλα τον Σαρωνικό, τα βουνά απέναντι με τα αιγινίτικα ονόματα, το καθένα με την ιστορία του – την Κοιμωμένη, την Κρασοπαναγιά-, κρυφακούμε πώς μιλάει στην ανιψιά της η Περσάκη. Πάντα με την Περσάκη μια ιστορία τυλίγεται μέσα σε μια άλλη, ανεξάρτητα από το θέμα- είτε πρόκειται για μια γάτα ή ένα εργάτη, για μια πεθερά ή ένα τσιγάρο. Ως καλή μυθιστοριοπλάστης δεν διαλέγει μια δική της ιστορία αλλά θάβει λαθραία την ιστορία του άλλου μέσα στη δική της(…)
