Ουλτραμαρίν

Το έργο “Ουλτραμαρίν” της Ζέττας Μπαρμπαρέσσου πρώτευσε στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα στο πλαίσιο του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Δήμου Μονεμβασίας. Το έργο κρίθηκε από ενάριθμο σύνολο (5) ανθρώπων του Θεάτρου (καλλιτέχνες, συγγραφείς, θεωρητικούς) ενώ η σημαντικότερη διάκριση αυτής της πρωτιάς είναι η παρούσα έκδοση η οποία πραγματοποιείται δαπάναις του Δήμου Μονεμβασίας ως βασικού υποστηρικτή του θεσμού.
Η συγγραφέας Ζέττα Μπαρμπαρέσσου, με σπουδές μάρκετινγκ αλλά και πολιτισμικού πεδίου, είναι ήδη αναγνωρισμένη ποιήτρια και διηγηματογράφος, αλλά για πρώτη φορά δραματουργός. Το θεατρικό έργο της Ουλτραμαρίν μπορεί να μεταφράζεται ως: το μπλε του ημιπολύτιμου λαζουρίτη, το αληθινό μπλε, το έντονο μπλε, το γαλάζιο – πέραν της θάλασσας, ο επιπλέον θαλάσσιος – ο βαθυγάλαζος χρωματισμός, ο βαθυκύανος, το σκούρο μπλε, το βαθύ λουλακί, το μπλε του κοβαλτίου, το μπλε βιολετί, το μπλε – πολύτιμο του Γκρέκο, το «ένα σαπφείρινο μαβί» του Καβάφη και όσα ακόμα μπορεί κάποιος να φανταστεί – αφού το χαρακτηριστικό αυτό χρώμα στη «θαλασσοπλήγα», όπως γράφει ο Παπαδιαμάντης, χώρα μας λαμβάνει την ερμηνεία της εκάστοτε ψυχικής διάθεσΉς μας απέναντι σε αυτό το ανεξάντλητο «στοιχειό» που μας καθόρισε: τη Θάλασσα. […]
Το έργο της Ζ. Μπαρμπαρέσσου πραγματεύεται το πριν, το τώρα και το μετά ενός ναυαγίου: Αναγωγή στη μνήμη του πολύνεκρου και πρόσφατου ναυαγίου του Express Σάμινα στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000, κοντά στην Πάρο – στις Πόρτες, δύο μίλια έξω από το λιμάνι, εκεί όπου μπορούσες να φτάσεις κολυμπώντας, οπότε το ρήγμα στα ύφαλα, η απότομη εισβολή του νερού, το σκοτάδι, οι κραυγές αγωνίας, το ναυάγιο, ο τρόμος, οι πνιγμοί, η μικρότητα και το μεγαλείο των ανθρώπων κ.ά. δημιουργούντο τρομακτικό, το μοιραίο.
Στο “Ουλτραμαρίν” περιέχεται ένα «οικείο» ναυάγιο με έναν τρόπο που θα μπορούσε να θυμίζει ντοκουμέντο ή κατάθεση αυτοψίας αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε έναν υπερβατικό Ου Τόπο όπου ο εδώ Κόσμος και το Υπερπέραν συνομιλούν και συνυπάρχουν.
Το έργο είναι δομημένο με σύντομες, καταιγιστικές εικόνες, όπου και όταν ουδείς χαρακτήρας είναι προετοιμασμένος να δράσει, οι ποικίλης προέλευσης και ηλικίας άνθρωποι κινούνται σε συνθήκες απόλυτου πανικού. Πρόκειται για τραγικές, ακραίες στιγμές, που ο χρόνος, ο τόπος, ο τρόπος, οι αλλοιωμένες συμπεριφορές δημιουργούν ένα ζοφερό, δαντικό inferno. Οι πολλές ιστορίες των προσώπων-χαρακτήρων-ναυαγών συνυπάρχουν ταυτόχρονα και αλληλοεμπλέκονται στη ροή της δραματικής εξέλιξης. Στα ιδιαίτερα προσόντα του έργου ανήκουν οι σαφείς, ποικίλοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, δραματικά πειστικοί και καθόλου σχηματικοί.