Περιγραφή
Στο τέταρτο ποιητικό της βιβλίο Τρεις φωνές, η Ανθή Μαρωνίτη περνάει από το λυρικό της προσωπικό λόγο που γνωρίσαμε στις άλλες της συλλογές, σε μια δραματική ποιητική σύνθεση: τρεις φωνές εδώ διαλέγονται, τρεις αφηγήσεις εναλλάσσονται και αλληλοσυμπληρώνονται – τελεία πουθενά. Η φωνή ενός άνδρα που ανακαλεί τα βιώματα του εγκλεισμού του, τη σχέση του με το δημόσιο βίο και την Ιστορία· η φωνή μιας γυναίκας που μεταφέρει τον εγκλεισμό στον ιδιωτικό, προσωπικό της χώρο· και μια τρίτη φωνή (το ποιητικό εγώ;) που ανοίγει και κλείνει τη σύνθεση, και που παρεμβαίνει σαν τον χορό στην αρχαία τραγωδία.
