Περιγραφή
Βεβαιότατα, όλοι όσοι διακονούνε υπεύθυνα την Ποίηση, ζούνε σε μια ακοίμητη συμβίωση με πλατύτερες μορφές ζωής και σκέψης, μέσα στις οποίες οφείλουνε να πραγματοποιούνε σύγχρονα και το έργο τους και τον εαυτό τους. Αλλ’ η αναγωγή στην Τραγωδία, ως την υπέρτατη μορφή κοινωνικοπνευματικού δημιουργικού Οργίου, δεν είναι δυνατή, αν ο ποιητής προκαταβολικά δεν έχει πραγματοποιήσει για τον ίδιο του εαυτό ολόκληρο το διαλεκτικό του θάρρος με τη ζωή, και δεν κερδίσει έτσι από παντού την ενιαία πνευματική διάσταση μες στην οποία μπορεί να πάρει, από κει και πέρα, άρτια κι άμεση την επαφή του με το “Μύθο”. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
