ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ κ.ά ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Στην άκρη στο μπαλκόνι
Στο κάγκελο ακουμπισμένος
Στέκεται και ένας νέος.
Κοιτάζει κάτω στο δρόμο
Τους ανθρώπους που περνάνε
Τα ψώνια που κουβαλάνε
Τα αυτοκίνητα που τους κουβαλάνε
Και μοιάζει ν’ αναρωτιέται λυπημένος:
Τα ψώνια τα κουβαλάνε
Ή τους κουβαλάνε;
Τα αυτοκίνητα τους κουβαλάνε
Ή τα κουβαλάνε;
Τα καβαλάνε ή τους καβαλάνε;
Κοιτάζει ολόγυρα στα μπαλκόνια
Μοιάζει σαν κάτι να ψάχνει
Κάτι καινούργιο που αξίζει να ακολουθήσει
Κάτι να του αφεθεί ακόμα μια φορά
Να τον κουβαλήσει
Αλλά δε φαίνεται να το βρίσκει.
Ίσως σκέφτεται ότι το μόνο που του μένει
Είναι να κάνει μια έτσι
Να καβαλήσει το κάγκελο
Και να πηδήξει.
Θα πηδήξει άραγε ή δε θα πηδήξει;

Και πού θέλετε ρε να ξέρει το ποίημα;