ΣΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

“ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ”:
Μίλησε,
κι η φωνή κίνησε τα ύδατα
κι άρχισαν να γυρνούν
και μεσ’ απ’ τις δίνες
πετάγονταν φλόγες
κι οι φλόγες ήταν Λόγοι.
Γράμματα,
λέξεις, αριθμοί,
είπε.
Σύμβολα, γλώσσες, λαλιές,
άνθρωποι,
σύννεφα,
τεχνουργήματα και μηχανές.
Κι άκουσε,
νευρώνες, μόρια,
γαλαξίες,
σπηλιές, φωτιές,
αστραπές, νεφελώματα,
πηγές,
σκιές,
νεφρά και καρδιές.
Ροπές, ορμές,
βλέφαρα,
φρύδια και ματιές.
Κι η έμφυτη,
η συντριπτική τάση για νόημα.
Οι λέξεις γέννησαν εμάς.
Κι εμείς είπαμε τις λέξεις.

(Από την έκδοση)