Περιγραφή
Ο χειμώνας που θα ‘ρθει
Ο νέος χειμώνας
Θα ‘χει ιδιόκτητες καταιγίδες
Θα είναι πράσινος σαν βάτραχος
Θα αναπνέει απ’ το στόμα σου
Θα αντιγράφει τα λέπια ενός φρικτού χρόνου
Θα χαμογελάει με χαρτοπόλεμο
Και στο λαιμό
Θα φοράει παμπάλαιο μενταγιόν
Ένα ατέλειωτο θαύμα
Από αναστατωμένα κοσμήματα
Και νεκρές αχιβάδες
Δεν υπάρχει πιο μεταχειρισμένο μέρος
Για να τιμωρήσω το σώμα μου