Περιγραφή
Με τον ήχο ενός φελλού θα τελειώσουν όλα,
καλόγουστου κρασιού
και σ’ ένα απάγκιο από φαντάσματα
οι πιο γλυκές μας αμαρτίες.
Με το πιο όμορφο στήθος θα ξεσαλώσει η γύμνια μας.
Με την γυναίκα που φρόντιζε,
ξεβγάνοντας τα κουρέλια του παρελθόντος.
Με καρφιά στα χλωμά σκοτάδια
αποσβένοντας τα φύλλα πάνω σε φορέματα μαύρα
που αστόχησαν νομάδες εποχές.
Με τον θεό ν’ αυτοκτονεί σε μια κουζίνα
και στο ράφι του το κεφάλι μας
να τρέχει για όλα τα καπρίτσια.
Πρώτα μετάνιωσαν τα χρόνια
κι αργότερα φιλήθηκαν τα παιδιά.
