Περιγραφή
«ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ»:
Άρχισε να ραγίζει
το κέλυφος του πολέμου.
Κράτησε, βλέπεις, χρόνους πολλούς
μαζί και η αφόρητη, η βαριά του μυρωδιά
που εξοβέλισε το δίκιο και τη λαχτάρα της λευτεριάς.
Οι άνθρωποι, τόσο μικροί,
στα γκρίζα χαμόσπιτα
με τα σπασμένα κεραμίδια
με τις σπασμένες γλάστρες δίχως ανθούς.
Τη μέρα να χαϊδεύουν τον χαμηλό ουρανό
τις νύχτες χαμένοι γιατί τα άστρα
γίνανε δάκρυα πολλά.
Έρμαια στους παγερούς αέρηδες
που κλέβουν επιδέξια την μπουκιά απ’ το στόμα
κι απ’ τα κεφάλια ρίχνουν τα μαλλιά
καθώς εισοδεύουν τον θάνατο στις γειτονιές.
Άλλοι ξεχασμένοι στ’ ακρογιάλια,
να μετρούν τα κύματα,
που δεν φέρνουν τη λευτεριά,
που η λευτεριά αργεί να φανεί,
που αργεί να φανεί κι αυτό το φως της μέρας.
Κρυμμένο πίσω απ’ τις βαριές πέτρες
των ερειπωμένων σπιτιών
που τα έριξαν οι κεραυνοί του πολέμου. […]
«ERINNERUNGEN AN DEN KRIEG»:
Sie kat erste Risse bekommen
die Schale des Krieges.
Dauerte, siehst du, so viele Jahre
mit ihm auch sein unertraglicher, schwerer Geruch
der die Gerechtigkeit und das Verlangen nach Freihelt verjagte.
Die Menschen so klein
in ihren grauen niedrigen Hausern
mit ihren zerbrochenen Ziegeln
mit den zerbrochenen Topfen ohne Blumen.
Streicheln am Tage den niedrigen Himmel
sind verloren in den Nachten da die Sterne
zu so vielen Tranen geworden sind.
Opfer der eisigen Winde
die geschickt den Bissen vom Munde stehlen
und von den Kopfen die Haare fallen lassen
wahrend sie den Tod in die Nachbarschaft tragen.
Andere selbstvergessen an Stranden
zahlen die Wellen,
die nicht die Freiheit bringen,
die Freiheit, die auf sick warten lasst,
so wie auck das Lickt des Tages.
Versteckt kinter den schweren Steinen
Der verlassenen Hauser
Die von den Blitzen der Kriege niedergeschmettert wurden. […]
(Από την έκδοση)
