Περιγραφή
ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ
Τα φαντάσματα των δικών μας
Των νεκρών ανθρώπων των αγαπημένων
Κάνουν το καθετί για να τα προσέξουμε
Βαριοπατούν στα ξερά πατώματα που τρίζουν
Ξεσηκώνουν με μανία τις κουρτίνες
Σκοντάφτουν τάχα απρόσεκτα
Στους καναπέδες και τα γραφεία
Όμως εμείς δε δίνουμε σημασία στα τριξίματα
Θαρρούμε πως την κουρτίνα την ανεμίζει ο αγέρας
Ότι το γραφείο βογκά από το βάρος των βιβλίων
Κι όταν καμιά φορά γυρνάμε το κεφάλι
Προς το μέρος απ’ όπου ακούστηκε ο θόρυβος
Κατά λάθος
Οι αγαπημένοι μας νεκροί βιώνουν
Τη μεγαλύτερη μάταιη χαρά τους
Γρήγορα όμως διαπιστώνουν την τυχαιότητα της ματιάς
Κι απογοητευμένοι γίνονται η γκρίζα σκιά στο κομοδίνο
Ή η δροσιά για το μαραμένο βασιλικό
