Περιγραφή
“ΕΝ ΤΩ ΜΗΝΙ ΑΘΥΡ”:
Με δυσκολία διαβάζω
στην πέτρα την αρχαία.
“Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ”.
Ένα “Ψυ[χ]ήν” διακρίνω.
“Εν τω μη[νΙ] Αθύρ”
“Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη”.
Στη μνεία της ηλικίας
“Εβί[ωσ]εν ετών”,
το Κάππα Ζήτα δείχνει
που νέος εκοιμήθη.
Μες στα φθαρμένα βλέπω
“Αυτό[ν]… Αλεξανδρέα”.
Μετά έχει τρεις γραμμές
πολύ ακρωτηριασμένες·
μα κάτι λέξεις βγάζω –
σαν “δ[ά]κρυα ημών”, “οδύνην”,
κατόπιν πάλι “δάκρυα”,
και “[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος”.
Με φαίνεται που ο Λεύκιος
μεγάλως θ’ αγαπήθη.
Εν τω μηνί Αθύρ
ο Λεύκιος εκοιμήθη.
(Από την έκδοση)