Περιγραφή
Ο Βαν Ντερ Λούμπε, γενικός γραμματέας του Κ.Κ. Ολλανδίας, εμπρηστής του Ράιχσταγκ, κατηγορήθηκε από τα Κ.Κ. της Διεθνούς ως προβοκάτορας, ενοχοποιώντας τους κομμουνιστές, οι οποίοι αθωώθηκαν από το δικαστήριο της Λειψίας. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Δημητρόφ, γενικός γραμματέας του Κ.Κ. Βουλγαρίας.
Ως Βαντερλούμπε κατήγγειλε ο Νίκος Ζαχαριάδης τον Νίκο Πλουμπίδη, ότι δήθεν επί 27 χρόνια συνεργαζόμενος με τη Γενική Ασφάλεια χαφιέδιζε και πρόδιδε τα μέλη του κόμματος και προβοκάριζε το ΚΚΕ. Οι κατηγορίες αυτές εξακολούθησαν να αποδίδονται στον Πλουμπίδη ακόμα και μετά την εκτέλεσή του στις 14.8.1954. Ο Ν. Ζαχαριάδης μέχρι το θάνατό του (αυτοκτονία;) δεν ανακάλεσε τις εσφαλμένες κατηγορίες κατά του Ν. Πλουμπίδη.
Το πεζογράφημα αυτό είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κυρίως ψυχογραφικά στοιχεία των ηρώων και αποδίδει το γενικότερο κλίμα της μετεμφυλιακής εποχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
