Περιγραφή
(. . .) Απίστευτα λίγες είναι οι δημοσιευμένες γενικές συλλογές ελληνικών παραμυθιών. Το παραμύθι έχει προσεχθεί από συλλογές και λαογράφους πολύ λιγότερο απ’ το δημοτικό τραγούδι. Κι αυτό γιατί η συλλογή και η παρουσίαση παραμυθιών ανέκαθεν παρουσίαζε ιδιαίτερες δυσκολίες και απαιτούσε κόπους, ενώ με το δημοτικό τραγούδι τα πράγματα είναι ομαλότερα. Κι όμως, στο παραμύθι είναι που θα βρούμε να αναπνέει πιο ελεύθερα η νεοελληνική γλώσσα και να δίνεται πιο ολοκληρωμένα η νεοελληνική ψυχή, η ψυχή μας. Τα παραμύθια δεν είναι μόνο για παιδιά, αυτό είναι σφάλμα. Έχουν άπειρο ενδιαφέρον και για τους μορφωμένους και για τον απλό λαό. Οι πνευματικά χαλασμένοι έχουν βέβαια τις αντιρρήσεις τους. Δεν είναι λίγοι· ευτυχώς, όμως, δε βαραίνουν και τόσο. (. . .)
