Περιγραφή
Ξαναγύρισα μετά από χρόνια. Το καφενείο είχε κλείσει. Το σινεμά ήταν ανοιχτό, αλλά δεν έπαιζε τίποτα. Όλοι οι φίλοι φευγάτοι. Στη γωνία συνάντησα τον Δημήτρη. «Όλα είναι εντάξει», μου είπε. Δεν τον πίστεψα ούτε στιγμή. Όταν είπα γι’ αυτό το βιβλίο ότι πάλι εκδίδεται, κάποιος τον ρώτησε αν το ξέρει. Γέλασε και του είπε: «Αν το ξέρω; Εγώ παίζω στο βιβλίο αυτό». Γελάσαμε. Μετά διάβασα στις εφημερίδες ότι «έξαλλος πυροβολούσε πρωθυπουργούς». Ας είναι λοιπόν σ’ εκείνον αφιερωμένη εξαιρετικά τούτη η έκδοση· αφιερωμένη στον Δημήτρη, όπου κι αν είναι. «Έτσι κι αλλιώς όλοι οι παλιοί μας φίλοι κάπως την κάνανε. Οι πιο πολλοί έχουν ήδη πεθάνει χωρίς να το γνωρίζουν. Οι φίλοι, οι δικοί μας φίλοι που αγαπήσαμε, κυκλοφορούν νεκροί χωρίς να ξέρουν το θλιβερό χρέος της ταφής που τους οφείλουμε. Με ασαφείς υπεκφυγές όλοι το αποφεύγουν. Δεν είναι η φρίκη που απωθούμε, μα είναι το πόσο πολύ τους είχαμε αγαπήσει. Έτσι κι αλλιώς όλοι οι παλιοί μας φίλοι κάπως την κάνανε. Οι πιο πολλοί έχουν ήδη πεθάνει. Ο θάνατος που τόσο νοσταλγούσανε τους έκανε τελικά τη χάρη. Κι όμως σ’ αυτήν την απουσία τους είναι παράξενα παρόντες. Τραγικοί και γελοίοι. Μυθικοί και αθάνατοι. Όπως το είχε πει η προφητεία. Η ποίηση είναι τρωτή: στοιχειώνει για πάντα τα ωραία αυτά ερείπια.» (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
