Περιγραφή
Αν καμιά χειμωνιάτικη νύχτα, την ώρα που κοιτάς απ’ το θαμπό τζάμι του παραθύρου, δεις έναν χιονάνθρωπο να στρίβει τη γωνία του δρόμου, μπορεί να κάνεις λάθος, μπορεί να μην είδες καλά, αλλά πάλι -ποιος ξέρει- μπορεί να είδες έναν χιονάνθρωπο να πηγαίνει στον Βόρειο Πόλο…
Η ιστορία που θα διαβάσεις είναι η ιστορία ενός χιονάνθρωπου κι ενός κοριτσιού. Ενός κοριτσιού που έφτιαξε έναν χιονάνθρωπο και του ζήτησε να μη λιώσει ποτέ. Ενός χιονάνθρωπου που ξεκίνησε να πάει στο Βόρειο Πόλο.
Είναι η ιστορία όλων των κοριτσιών που φτιάχνουν έναν χιονάνθρωπο, όλων των χιονάνθρωπων που ξεκινάνε κάποιο πρωί για το μακρινό ταξίδι, το ταξίδι για τον Βόρειο Πόλο… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Ένας καταιγισμός ευφυΐας, φαντασίας και πρωτοτυπίας. Ανέλπιστα ευρήματα, πρόσωπα, δημιουργία εύθυμων καταστάσεων, λεπτομέρειες, όλα αυτά τα ωραία βρίσκονται μέσα στο παραμύθι του Χιονάνθρωπου.” (Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά)
“Ο Τριβιζάς παίρνει το παιδί από το χέρι και το εξακοντίζει σε έναν κόσμο μυθικό, παράξενο, κεφάτο, όπου όλα κινούνται, μιλούν, διαλέγονται και καθρεφτίζουν τις αντινομίες της κοινωνίας μας.” (Βασίλης Αναγνωστόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)
“Ένα έργο σοφό, εφευρετικό, συγκινητικό, καλαίσθητο. Από εκείνα που τιμούν τα παιδιά και δρουν ευεργετικά στους μεγάλους. Με ευφρόσυνα διδακτικό τρόπο αγγίζονται θέματα της σύγχρονης κοινωνίας, θέματα ανθρωπίνων σχέσεων πέρα από τόπο και χρόνο.” (Σωτηρία Ματζίρη, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)
“Ένας προικισμένος παραμυθάς χαρίζει στα παιδιά ένα παραμύθι που τα μαγεύει και γίνεται αιτία να προβληματιστούν και να δημιουργήσουν με τη φαντασία τους.” (Τα Νέα)
“Το απίθανο, το ονειρικό, η πραγματικότητα, η φαντασία, η περιπέτεια, το τραγικό είναι τα βασικά στοιχεία της γραφής του Τριβιζά και όλα αυτά διαπλέκονται έτσι ώστε φαντασία και πραγματικότητα, τραγικό και κωμικό στοιχείο να ενοποιούνται.” (Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών)
“Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι είναι ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, ένα παραμύθι που προσεγγίζει με τρυφερότητα τα πιο βαθιά συναισθήματα των ανθρώπων.” (Τζέλα Βαρνάβα- Σκούρα, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών)
